Conrado del Campo
From Wikipedia, the free encyclopedia
Conrado del Campo (Madrid, Espanya, 28 d'octubre, 1878 - idem. 17 de marzo, 1953), estió un compositor espanyol.
Iste articlo ye en proceso de cambio enta la ortografía oficial de Biquipedia (la Ortografía de l'aragonés de l'Academia Aragonesa d'a Luenga). Puez aduyar a completar este proceso revisando l'articlo, fendo-ie los cambios ortograficos necesarios y sacando dimpués ista plantilla. |
Ista pachina ha menester d'una revisión por un corrector ta amillorar a suya ortografía, a suya gramatica u o suyo vocabulario. |
Conrado del Campo | ||
---|---|---|
Conrado del Campo | ||
Información personal | ||
Nombre | Conrado del Campo y Zabaleta.jpg | |
Embotada | ||
Naixió | 28 d'octubre de 1878 | |
Murió | 17 de marzo de 1953 | |
Información musical | ||
Orichen | Madrid (Espanya) | |
Estilo | Romanticismo sieglo XX | |
Ocupancia | Compositor | |
Instrumentos | Vriolín | |
Tiempo | 1899 dica 1952 | |
Discograficas | ||
Relacionau con | José del Hierro-Jesús de Monasterio-Emilio Serrano-Ruperto Chapí. | |
Pachina web |
Estudió vigulín en o Conservatorio de Madrid con José del Hierro y Jesús de Monasterio, asinas como composición con Emilio Serrano. Tamién recibió licions de Ruperto Chapí. Estió un excelent viola y vigulín y en calidat de tal actuó en a orquesta d'o Teatro Real, en o Cuarteto Francés y en o Quinteto de Madrid. Ya en 1899 ganaba un premio con o poema A las ruinas enguerau por André Bretón en a Sociedat de Conciertos. En 1915 estió profesor de composición d'o Conservatorio de Madrid, plaza que ocupó dica a suya chubilación, convirtiendose en o mas importan profesor d'a materia en España, con multitut d'alumnos espanyols y también americanos (como Amadeo Roldan u Domingo Santa Cruz). Anque no renuncia a lo nacionalismo, a vegadas tintau de casticismo, estió un introductor d'as tecnicas alemanas en Espanya, especialment d'as de Johannes Brahms y Richard Strauss. O suyo poema sinfonico A divina comedia (1908), ye un modelo en o suyo chenero. Intentó tamién a opera nacional, aconseguindo obras de merito y amargas esperencias en os suyos montaches. Cautivó profusament a musica de cambra, estando o prencipal mayestro d'o chenero en España entre a suya epoca. Beluns d'os suyos Cuartetos de cuerda, como os titulados Concietos romànticos u Carlos III, son obras de gran relieu, Esteticament ye l'anverso y contrapeso a Falla. A suya obra ye una d'as mas ricas d'a España d'o sieglo XX y mereixería estar muito mas conoixida.