Έτος των Πέντε Αυτοκρατόρων
From Wikipedia, the free encyclopedia
Το Έτος των Πέντε Αυτοκρατόρων ήταν το 193 μ.Χ., κατά το οποίο πέντε άνδρες διεκδίκησαν τον τίτλο του Ρωμαίου Αυτοκράτορα: ο Περτίναξ, ο Δίδιος Ιουλιανός, ο Πεσκένιος Νίγηρας, ο Κλαύδιος Αλβίνος και ο Σεπτίμιος Σεβήρος. Το έτος αυτό ξεκίνησε μία περίοδος εμφυλίου πολέμου, όταν πολλοί ηγέτες αγωνίστηκαν για την ευκαιρία να γίνουν Καίσαρες.
Η πολιτική αναταραχή ξεκίνησε με τη δολοφονία του Αυτοκράτορα Κόμμοδου την παραμονή της πρωτοχρονιάς του 192 μ.Χ. Μόλις δολοφονήθηκε ο Κόμμοδος, ο Περτίναξ ονομάστηκε αυτοκράτορας, αλλά αμέσως προκάλεσε την αντίθεση της Πραιτωριανής Φρουράς, όταν προσπάθησε να ξεκινήσει μεταρρυθμίσεις. Στη συνέχεια οι Πραιτωριανοί Φρουροί σχεδίασαν τη δολοφονία του και ο Περτίναξ σκοτώθηκε, ενώ προσπαθούσε να συζητήσει με τους στασιαστές.[1] Ήταν αυτοκράτορας μόνο για τρεις μήνες. Ο Δίδιος Ιουλιανός, ο οποίος αγόρασε τον τίτλο από την πραιτωριανή φρουρά, διαδέχθηκε τον Περτίνακα, αλλά εκδιώχθηκε από τον Σεπτίμιο Σεβήρο και εκτελέστηκε την 1η Ιουνίου. Ο Σ. Σεβήρος ανακηρύχθηκε Καίσαρας από τη Σύγκλητο, αλλά ο Πεσκόνιος Νίγηρας ήταν εχθρικός, όταν αυτοανακηρύχτηκε αυτοκράτορας.[2] Αυτό ξεκίνησε τον εμφύλιο πόλεμο μεταξύ του Νίγηρα και του Σεβήρου. Αμφότεροι συγκέντρωσαν στρατεύματα και πολέμησαν σε όλη την επικράτεια της αυτοκρατορίας. Λόγω αυτού του πολέμου, ο Σεβήρος επέτρεψε στον Κλαύδιο Αλβίνο, τον οποίο υποπτευόταν ότι αποτελούσε απειλή, να γίνει συν-Καίσαρας, έτσι ώστε ο Σεβήρος να μην χρειάζεται να ασχοληθεί με την αυτοκρατορική διακυβέρνηση. Αυτή η κίνηση τού επέτρεψε να συγκεντρωθεί στη διεξαγωγή του πολέμου κατά του Νίγηρα.[1] Οι περισσότεροι ιστορικοί υπολογίζουν τον Σεβήρο και τον Αλβίνο ως δύο ξεχωριστούς αυτοκράτορες, αν και κυβέρνησαν ταυτόχρονα. Η δυναστεία των Σεβήρων δημιουργήθηκε από το χάος του 193 μ.Χ.[2]