Ανρί Βικτόρ Ρενιώ
From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Ανρί Βικτόρ Ρενιώ (Henri Victor Regnault, 21 Ιουλίου 1810 – 19 Ιανουαρίου 1878) ήταν Γάλλος χημικός, φυσικός και μηχανικός και είναι περισσότερο γνωστός για τις προσεκτικές μετρήσεις του πάνω στις θερμικές ιδιότητες των αερίων.
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Ανρί Βικτόρ Ρενιώ | |
---|---|
Γενικές πληροφορίες | |
Όνομα στη μητρική γλώσσα | Henri Victor Regnault (Γαλλικά) |
Γέννηση | 21 Ιουλίου 1810[1][2][3] Άαχεν[4][5][6] |
Θάνατος | 19 Ιανουαρίου 1878[1][3][7] Παρίσι[4][5][6] |
Τόπος ταφής | Κοιμητήριο του Μονπαρνάς |
Κατοικία | Άαχεν |
Χώρα πολιτογράφησης | Γαλλία[8] |
Εκπαίδευση και γλώσσες | |
Ομιλούμενες γλώσσες | Γαλλικά[9][10][11] |
Σπουδές | Πολυτεχνική Σχολή[12] Εθνική Ανώτατη Σχολή Μηχανικών Μεταλλειολόγων του Παρισιού |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | φυσικός χημικός[13] μηχανικός φωτογράφος[14] καθηγητής πανεπιστημίου[15] διδάσκων πανεπιστημίου[16] |
Εργοδότης | Κολλέγιο της Γαλλίας (1841–1871)[15] |
Επηρεάστηκε από | Γιούστους φον Λήμπιχ |
Οικογένεια | |
Τέκνα | Henri Regnault[17] |
Αξιώματα και βραβεύσεις | |
Αξίωμα | πρόεδρος (από 1854) διευθυντής (1854–1871) |
Βραβεύσεις | Μετάλλιο Κόπλυ (1869)[18] Τάγμα της Αξίας για τις Τέχνες και Επιστήμες Μετάλλιο Ράμφορντ (1848)[19] Μετάλλιο Ματεούτσι (1875) αλλοδαπό μέλος της Βασιλικής Εταιρείας του Λονδίνου (25 Νοεμβρίου 1852)[20] 72 ονόματα στον Πύργο του Άιφελ[21] |
Σχετικά πολυμέσα | |
δεδομένα |
Η λεπτομερής συγκέντρωση ενός εκπληκτικού όγκου μετρήσεων που εκτέλεσε επί τρεις δεκαετίες, για ιδιότητες όπως η πυκνότητα, η συμπιεστότητα, η θερμοχωρητικότητα, η λανθάνουσα θερμότητα, ο συντελεστής θερμικής διαστολής, η πίεση των ατμών, η ταχύτητα του ήχου, και όχι μόνο, τον τοποθετούν ανάμεσα στους κορυφαίους πειραματικούς ερευνητές του 19ου αιώνα. Οι εργασίες του πάνω στη Χημεία δεν είναι και τόσο γνωστές, ήταν όμως σημαντικές, όπως η σύνθεση αρκετών χλωριωμένων υδρογονανθράκων, (π.χ. βινυλοχλωρίδιο, πολυ-βινυλοχλωρίδιο ή PVC, διχλωρομεθάνιο) το 1835.
Επίσης εργάστηκε πάνω στη χημεία της φωτογραφίας και στη βελτίωση τεχνικών στην παραγωγή πορσελάνης. Ήταν από τους πρωτοπόρους της Θερμοδυναμικής και δάσκαλος του Ουίλιαμ Τόμσον (William Thomson) στα τέλη της δεκαετίας του 1840.
Η συμβολή του στην επιστήμη αναγνωρίστηκε επανειλημμένα και βραβεύτηκε τόσο στη χώρα του όσο και στο εξωτερικό. Ωστόσο το όνομά του σήμερα είναι πολύ γνωστό στους ιστορικούς της επιστήμης αλλά άγνωστο στο ευρύ κοινό.