Βασίλειο των Λομβαρδών
From Wikipedia, the free encyclopedia
Το Βασίλειο των Λομβαρδών ήταν ένα Ιταλικό βασίλειο του πρώιμου μεσαίωνα το οποίο δημιουργήθηκε από τους Λομβαρδούς, ένα Γερμανικό φύλο στην Ιταλική χερσόνησο στα τέλη του 6ου αιώνα. Ο βασιλιάς των Λομβαρδών εκλεγόταν από την ανώτερη αριστοκρατία αλλά οι προσπάθειες της αριστοκρατίας να δημιουργήσει μια μόνιμη κληρονομική δυναστεία απέτυχαν. Το βασίλειο διαιρέθηκε σε δουκάτο και τα δουκάτα σε αυτόνομες δημοτικές κοινότητες, η πρωτεύουσα του βασιλείου η οποία ήταν το κέντρο της πολιτικής και κοινωνικής ζωής ήταν η Παβία στη σημερινή βόρεια Ιταλία.
Η Λομβαρδική επίθεση στην Ιταλία έγινε ενάντια στη Βυζαντινή Αυτοκρατορία η οποία κατείχε τη χερσόνησο για μικρό χρονικό διάστημα μετά την ανακατάληψη και την ανατροπή του βασιλείου των Οστρογότθων, το διατήρησαν μέχρι τα μέσα του 8ου αιώνα που έγινε η κατάληψη της χερσονήσου από τον Καρλομάγνο. Το Εξαρχάτο της Ραβέννας και το δουκάτο της Ρώμης διαχωρίστηκαν από τα υπόλοιπα Λομβαρδικά δουκάτα, λόγω αυτής της διαίρεσης τα νότια δουκάτα απέκτησαν μεγαλύτερη αυτονομία από τα βόρεια.
Οι Λομβαρδοί υιοθέτησαν σταδιακά Ρωμαϊκούς τίτλους ονόματα και συνήθειες, στα τέλη του 8ου αιώνα την εποχή του συγγραφέα Παύλου του Διακόνου όπως αναφέρει ο ίδιος η παλιά Λομβαρδική γλώσσα όπως επίσης οι παλιές Λομβαρδικές ενδυμασίες και κομμώσεις είχαν όλες εξαφανιστεί.[1] Οι Λομβαρδοί αρχικά ήταν Αρειανοί κάτι που τους έφερε σε πολιτική και στρατιωτική σύγκρουση με τον πάπα, στα τέλη του 7ου αιώνα είχαν μεταστραφεί όμως όλοι πλήρως στον Καθολικισμό. Η αντιπαλότητα με τον πάπα τους δημιούργησε μεγάλη φθορά με αποτέλεσμα ο Καρλομάγνος ο πανίσχυρος βασιλιάς των Φράγκων να κατακτήσει εύκολα το βασίλειο τους (774), ο Καρλομάγνος έλαβε τον τίτλο του βασιλέως των Λομβαρδών αλλά δεν κατόρθωσε ποτέ να αποκτήσει τον έλεγχο του Μπενεβέντο του νοτιότερου Λομβαρδικού δουκάτου. Ένα παραδοσιακό έθιμο των Λομβαρδών, το σιδηρούν στέμμα της Λομβαρδίας παρέμεινε για χιλιετίες από τον 7ο μέχρι τον Ναπολέοντα Βονοπάρτη τον 19ο αιώνα το στέμμα των βασιλέων της Ιταλίας. Ο αρχαιότερος Λομβαρδικός νόμος προβλέπει τη χρήση των δακτυλιδιών - σφραγίδων που αργότερα ο βασιλιάς επέβαλε τη χρήση τους σαν διαβατήρια αλλά οι μόνες αποδείξεις οτι έγινε πραγματικά η χρήση τους ήταν στο δουκάτο του Μπενεβέντο. Η ύπαρξη των δαχτυλιδιών - σφραγίδων αποδεικνύει την ταχύτατη υιοθέτηση των Ρωμαϊκών εθίμων από τους Λομβαρδούς.[2]