Γεώργιος Παπανδρέου
Έλληνας πολιτικός - πρώην πρωθυπουργός της Ελλάδας (1888–1968) / From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Γεώργιος Παπανδρέου (Καλέντζι Αχαΐας, 13 Φεβρουαρίου 1888 - Αθήνα, 1 Νοεμβρίου 1968) ήταν Έλληνας νομικός και πολιτικός. Διατέλεσε τρεις φορές Πρωθυπουργός της Ελλάδας.
Η ουδέτερη οπτική γωνία αυτού του λήμματος αμφισβητείται. |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Γεώργιος Παπανδρέου | |
---|---|
Ο Γεώργιος Παπανδρέου, το 1968 | |
Πρωθυπουργός του Βασιλείου της Ελλάδας | |
Περίοδος 18 Φεβρουαρίου 1964 – 15 Ιουλίου 1965 | |
Μονάρχης | Κωνσταντίνος Β΄ Παύλος Α' |
Προκάτοχος | Ιωάννης Παρασκευόπουλος |
Διάδοχος | Γεώργιος Αθανασιάδης - Νόβας |
Περίοδος 8 Νοεμβρίου 1963 – 30 Δεκεμβρίου 1963 | |
Μονάρχης | Παύλος Α΄ |
Προκάτοχος | Στυλιανός Μαυρομιχάλης |
Διάδοχος | Ιωάννης Παρασκευόπουλος |
Περίοδος 26 Απριλίου 1944 – 3 Ιανουαρίου 1945 | |
Μονάρχης | Γεώργιος Β΄ |
Προκάτοχος | Σοφοκλής Βενιζέλος |
Διάδοχος | Νικόλαος Πλαστήρας |
Υπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων | |
Περίοδος 18 Φεβρουαρίου 1964 – 15 Ιουλίου 1965 | |
Πρωθυπουργός | ο ίδιος |
Προκάτοχος | Γεώργιος Κουρμούλης |
Διάδοχος | Γεώργιος Νόβας |
Περίοδος 8 Νοεμβρίου 1963 – 30 Δεκεμβρίου 1963 | |
Πρωθυπουργός | ο ίδιος |
Προκάτοχος | Ιωάννης Σόντης |
Διάδοχος | Γεώργιος Κουρμούλης |
Περίοδος 1η Φεβρουαρίου 1951 – 4 Ιουλίου 1951 | |
Πρωθυπουργός | Σοφοκλής Βενιζέλος |
Προκάτοχος | Νικόλαος Μπακόπουλος |
Διάδοχος | Νικόλαος Μπακόπουλος |
Περίοδος 16 Ιανουαρίου 1933 – 6 Μαρτίου 1933 | |
Πρωθυπουργός | Ελευθέριος Βενιζέλος |
Προκάτοχος | Δημήτριος Χατζίσκος |
Διάδοχος | Αλέξανδρος Μαζαράκης - Αινιάν |
Περίοδος 2 Ιανουαρίου 1930 – 26 Μαΐου 1932 | |
Πρωθυπουργός | Ελευθέριος Βενιζέλος |
Προκάτοχος | Κωνσταντίνος Γόντικας |
Διάδοχος | Περικλής Καραπάνος |
Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης της Ελλάδας | |
Περίοδος 28 Αυγούστου 1950 – 4 Ιουλίου 1951 | |
Πρωθυπουργός | Σοφοκλής Βενιζέλος |
Προκάτοχος | ο ίδιος |
Διάδοχος | Εμμανουήλ Τσουδερός |
Περίοδος 15 Απριλίου 1950 – 21 Αυγούστου 1950 | |
Πρωθυπουργός | Νικόλαος Πλαστήρας |
Προκάτοχος | Παναγιώτης Κανελλόπουλος |
Διάδοχος | ο ίδιος |
Περίοδος 9 Ιανουαρίου 1923 – 11 Ιανουαρίου 1924 | |
Πρωθυπουργός | Στυλιανός Γονατάς |
Προσωπικά στοιχεία | |
Γέννηση | Γεώργιος Σταυρόπουλος,13 Φεβρουαρίου 1888, Καλέντζι Αχαΐας |
Θάνατος | 1 Νοεμβρίου 1968 (80 ετών) Αθήνα, Ελλάδα |
Εθνότητα | Ελληνική |
Υπηκοότητα | Ελλάδα |
Πολιτικό κόμμα | Ένωσις Κέντρου, Κόμμα Φιλελευθέρων, Κόμμα Γεωργίου Παπανδρέου, Δημοκρατικόν Σοσιαλιστικόν Κόμμα, Δημοκρατικόν Κόμμα |
Σύζυγος | Σοφία Μινέικο (1913-1926) Κυβέλη Ανδριανού (1934-1968) |
Παιδιά | Ανδρέας Παπανδρέου, Γιώργος Γ. Παπανδρέου |
Σπουδές | Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών Β΄ Γυμνάσιο Πατρών |
Επάγγελμα | πολιτικός οικονομολόγος διπλωμάτης δικηγόρος |
Βραβεύσεις | Μεγαλόσταυρος 1ης κλάσης του Τάγματος της Αξίας της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας |
Υπογραφή | |
Παρωνύμιο | Γέρος της Δημοκρατίας |
Ιστοσελίδα | Πνευματικό Ίδρυμα Γεωργίου Παπανδρέου |
Σχετικά πολυμέσα | |
δεδομένα |
Σπούδασε Νομική και Πολιτικές Επιστήμες, αρχικά στην Αθήνα και ύστερα στο Βερολίνο, όπου και γνώρισε τον Ελευθέριο Βενιζέλο. Έκτοτε αποτέλεσε στενό συνεργάτη του και θερμό υποστηρικτή του. Το 1921 επέζησε ύστερα από απόπειρα δολοφονίας φιλοβασιλικών.[εκκρεμεί παραπομπή] Το 1922 πρωτοστάτησε στο κίνημα Πλαστήρα-Γονατά, όντας πολιτικός σύμβουλος του κινήματος, το οποίο οδήγησε στη Δίκη των Εξι, στην κατάργηση της Μοναρχίας και στη σύσταση της Β΄ Ελληνικής Δημοκρατίας, ενώ υπηρέτησε και υπουργός της επαναστατικής κυβέρνησης. Το 1924, διορίσθηκε εκ νέου υπουργός στην κυβέρνηση Μιχαλακόπουλου.
Το 1925, μετά την επιβολή της δικτατορίας του Παγκάλου, εξορίστηκε. Μετά την αποκατάσταση της δημοκρατίας, υπηρέτησε ως υπουργός στις κυβερνήσεις Βενιζέλου την περίοδο 1930-1932. Μετά την επιβολή της Μεταξικής δικτατορίας, εξορίστηκε ξανά, στην Άνδρο και στα Κύθηρα.
Την περίοδο της κατοχής είχε αντιστασιακή δράση, με αποτέλεσμα τη σύλληψη του από τους Γερμανούς και τη φυλάκιση του στις Φυλακές Αβέρωφ. Το 1944 συντάχθηκε πλήρως με την Εξόριστη κυβέρνηση και αποτέλεσε τον κύριο διοργανωτή του συνεδρίου του Λιβάνου. Ύστερα εκτέλεσε χρέη μεταβατικού πρωθυπουργού στην κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας. Κατά την απελευθέρωση, εκφώνησε λόγο στην πλατεία συντάγματος στις 12 Οκτωβρίου 1944.
Κατά τη διάρκεια του εμφυλίου, αποτέλεσε μέλος των κυβερνήσεων των κυβερνητικών δυνάμεων. Μετά τη λήξη του εμφυλίου, δημιούργησε το Κόμμα Γεωργίου Παπανδρέου, το οποίο συμμετείχε στις εκλογές του 1950 και 1951. Το 1952, συνεργάστηκε με το κόμμα του Αλέξανδρου Παπάγου, Ελληνικό Συναγερμό, από το οποίο αποχώρησε το 1953. Ύστερα, δημιούργησε την Ένωση Κέντρου, με την οποία εξελέγη πρωθυπουργός στις εκλογές του 1963 και του 1964.
Με την επιβολή της δικτατορίας των συνταγματαρχών, τέθηκε υπό κατ'οίκον περιορισμό. Ένα χρόνο μετά, το 1968, έβγαλε κρυφά διάγγελμα,[εκκρεμεί παραπομπή] στο οποίο φερόταν εναντίον της δικτατορίας. Πέθανε, την 1η Νοεμβρίου του ίδιου έτους.