Γκριγκόρι Αλεξάντροφ
Σοβιετικός σκηνοθέτης του κινηματογράφου / From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Γκριγκόρι Βασίλιεβιτς Αλεξάντροφ με οικογενειακό επώνυμο Μορμονένκο (ρωσ. Григо́рий Васи́льевич Алекса́ндров ή Мормоненко[12], 23 Ιανουαρίου 1903 – 16 Δεκεμβρίου 1983) ήταν σημαντικός Σοβιετικός σκηνοθέτης του κινηματογράφου, που ασχολήθηκε επιπλέον με την ηθοποιία και τη συγγραφή σεναρίων. Πήρε τον τίτλο του Λαϊκού καλλιτέχνη της ΕΣΣΔ το 1947 και του Ήρωα της Σοσιαλιστικής Εργασίας[13] το 1973. Επίσης βραβεύθηκε με Βραβεία Στάλιν το 1941 και το 1950.
Γεννήθηκε στο Γεκατερινμπούργκ και από ηλικίας εννέα ετών εργαζόταν σε διάφορες μικροδουλειές στην όπερα της πόλεως, φθάνοντας να γίνει και βοηθός σκηνοθέτη σε κάποια παράσταση. Σπούδασε επίσης βιολί στο τοπικό ωδείο. Η τύχη του άλλαξε το 1921, όταν γνώρισε τον Σεργκέι Αϊζενστάιν και συνδέθηκε μαζί του. Εργάσθηκε ως δεύτερος σκηνοθέτης, ηθοποιός και σεναριογράφος σε ταινίες του Αϊζενστάιν. Ο Αλεξάντροφ έγινε «αυτόφωτος» σκηνοθέτης ο ίδιος κατά τη δεκαετία του 1930, σκηνοθετώντας το Весёлые ребята (= «Χαρούμενοι τύποι», 1934) και μια σειρά άλλων μουσικών κωμωδιών με πρωταγωνίστρια τη σύζυγό του Λιουμπόφ Ορλόβα (ταλαντούχα τραγουδίστρια και η πρώτη «σταρ» στην ιστορία του σοβιετικού κινηματογράφου).
Παρά το ότι ο Γκριγκόρι Αλεξάντροφ παρέμεινε ενεργός μέχρι τον θάνατό του, οι μουσικές κωμωδίες του, που ήταν από τις πρώτες που γυρίστηκαν στη Σοβιετική Ένωση, παραμένουν τα δημοφιλέστερα έργα του. Ανταγωνίζονται τις ταινίες του Ιβάν Πίριεφ ως η πλέον αποτελεσματική ελαφρά ψυχαγωγία που δημιουργήθηκε για τη σταλινική Σοβιετική Ένωση.[14]