Ευγένιος Ονέγκιν
From Wikipedia, the free encyclopedia
Ευγένιος Ονέγκιν (παλαιά ρωσικά: Евгеній Онѣгинъ ρωσικά: Евгений Онегин) είναι ένα μυθιστόρημα σε στίχους, γραμμένο από τον Αλεξάντρ Πούσκιν.
Πρώτη έκδοση του μυθιστορήματος | |
Συγγραφέας | Αλεξάντρ Πούσκιν |
---|---|
Τίτλος | Евгеній Онѣгинъ |
Υπότιτλος | Роман в стихах |
Γλώσσα | ρωσική |
Ημερομηνία δημιουργίας | 1823 |
Ημερομηνία δημοσίευσης | 1825 |
Μορφή | σονέτο |
Χαρακτήρες | Tatyana Larina, Eugene Onegin, d:Q105194669, Vladimir Lensky και Olga |
Τόπος | Ρωσία |
LC Class | OL623236W[1] |
Σχετικά πολυμέσα | |
δεδομένα (π • σ • ε ) |
Ο Ονέγκιν θεωρείται κλασικό δείγμα ρωσικής λογοτεχνίας, και ο πρωταγωνιστής του έχει γίνει πρότυπο για πολλούς Ρώσους λογοτεχνικούς ήρωες (οι λεγόμενοι περιττοί άνθρωποι). Εκδόθηκε σε σειριακή μορφή ανάμεσα στο 1825 και το 1832. Η πρώτη ολοκληρωμένη έκδοση δημοσιεύθηκε το 1833, και η επί του παρόντος αποδεκτή εκδοχή βασίζεται στη δημοσίευση του 1837.
Σχεδόν ολόκληρο το έργο δημιουργήθηκε από 389 δεκατετρασύλλαβες στροφές (5446 στίχοι συνολικά) ιαμβικού τετράμετρου με το ασυνήθιστο σχήμα ομοιοκαταληξίας "AbAbCCddEffEgg", όπου τα κεφαλαία γράμματα αναπαριστούν τη θηλυκή ομοιοκαταληξία, ενώ τα πεζά γράμματα αναπαριστούν την αρσενική ομοιοκαταληξία. Αυτή η μορφή είναι γνωστή ως "Στροφή του Ονέγκιν" ή "Σονέτο του Πούσκιν".
Το καινοτόμο σχήμα ομοιοκαταληξίας, ο φυσικός τόνος και το ύφος, και η οικονομική διαφάνεια της παρουσίασης, επιδεικνύουν τη μαεστρία που έπαιξε ουσιαστικό ρόλο στο να ανακηρύξουμε τον Πούσκιν ως αδιαμφισβήτητο μαιτρ της ρωσικής ποίησης.
Η ιστορία παρουσιάζεται από έναν αφηγητή (μια ελαφρώς δραματοποιημένη έκδοση της δημόσιας εικόνας του Πούσκιν), του οποίου ο τόνος είναι μορφωμένος, κοσμικός και οικείος. Ο αφηγητής περιστρέφεται κατά περιόδους, συνήθως για να επεκτείνει τις πτυχές αυτού του κοινωνικού και πνευματικού κόσμου. Αυτό το αφηγηματικό στυλ επιτρέπει την ανάπτυξη των χαρακτήρων και δίνει έμφαση στο δράμα της πλοκής παρά στη σχετική απλότητα της.
Το βιβλίο θαυμάζεται για την τέχνη του αφηγηματικού του στίχου καθώς και για την εξερεύνηση της ζωής, του θανάτου, της αγάπης, της ανίας, των κανόνων και του πάθους.