Θαλασσογραφία (ζωγραφική)
είδος έργου ζωγραφικής / From Wikipedia, the free encyclopedia
Η θαλασσογραφία είναι είδος των παραστατικών τεχνών (ζωγραφική, σχέδιο, χαρακτική και γλυπτική) που απεικονίζει ή αντλεί την κύρια έμπνευση από τη θάλασσα και τα πλοία. Ο όρος συχνά καλύπτει σκηνές σε ποτάμια και εκβολές ποταμών, σκηνές παραλιών, θέματα που μπορούν να σχεδιαστούν ή να ζωγραφιστούν από την ξηρά.
Τα πλοία και η θάλασσα απεικονίζονταν στην τέχνη από την αρχαιότητα, αλλά η θαλασσογραφία άρχισε να γίνεται ξεχωριστό είδος, με εξειδικευμένους καλλιτέχνες, προς το τέλος του Μεσαίωνα. Με την ανάπτυξη της τοπιογραφίας κατά τη διάρκεια της Αναγέννησης, τα θαλασσινά τοπία έγιναν σημαντικό στοιχείο της, αλλά οι καθαρές θαλασσογραφίες ήταν σπάνιες μέχρι αργότερα.
Η θαλασσογραφία – ως ιδιαίτερο είδος ξεχωριστό από την τοπιογραφία – εμφανίστηκε με τη ζωγραφική της ολλανδικής Χρυσής Εποχής του 17ου αιώνα, αντανακλώντας τη σημασία του υπερπόντιου εμπορίου και της ναυτικής δύναμης της Ολλανδικής Δημοκρατίας. Με τον Ρομαντισμό, η θάλασσα και οι ακτές εντάχθηκαν στα θέματα πολλών τοπιογράφων και εμφανίστηκαν για πρώτη φορά θαλασσογραφίες που δεν περιλαμβάνουν πλοία.[1]