Η ιστορία του Διαδικτύου ξεκινά με την ανάπτυξη των ηλεκτρονικών υπολογιστών στη δεκαετία του 1950. Οι πρώτες έννοιες του δικτύου ευρείας περιοχής προήλθαν από διάφορα εργαστήρια πληροφορικής στις Ηνωμένες Πολιτείες, το Ηνωμένο Βασίλειο και τη Γαλλία.[1] Το Υπουργείο Άμυνας των ΗΠΑ ανέθετε συμβάσεις έργων ήδη από τη δεκαετία του 1960, όπως για την ανάπτυξη του ARPANET από τους Ρομπέρ Τέιλορ και Λόρενς Ρόμπερτς. Το 1969 στάλθηκε το πρώτο μήνυμα μέσω του ARPANET, από το εργαστήριο του Καθηγητή πληροφορικής Λέναρντ Κλέινροκ στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια, Λος Άντζελες (UCLA) προς το δεύτερο κόμβο του δικτύου στο Ερευνητικό Ίδρυμα του Στάνφορντ (SRI).
Χρονολόγιο της Ιστορίας του Διαδικτύου |
Πρώιμη έρευνα και ανάπτυξη:
- 1965: Άρχισε ο σχεδιασμός του δικτύου NPL
- 1966: Ιδρύθηκε το δίκτυο Μέριτ
- 1966: Άρχισε ο σχεδιασμός του ARPANET
- 1967: Πιλοτικά πειράματα μεταγωγής πακέτου στο δίκτυο NPL
- 1969: Tο ARPANET μεταφέρει τα πρώτα πακέτα
- 1970: Διαδικτυακό Κέντρο Πληροφοριών (NIC)
- 1971: Το δίκτυο κυκλομεταγωγής Tymnet
- 1972: Το δίκτυο μεταγωγής πακέτων του Μέριτ λειτουργεί
- 1972: Ιδρύθηκε η Αρχή Ηλεκτρονικών Αριθμών (ΙΑΝΑ)
- 1973: Επίδειξη του δικτύου ΚΥΚΛΑΔΕΣ
- 1974: Το εμπορικό δίκτυο μεταγωγής πακέτων Τελενέτ
- 1976: Εγκρίθηκε το πρωτόκολλο X.25
- 1978: Παρουσιάστηκε το Μινιτελ
- 1979: Συμβούλιο Δραστηριοτήτων Διαδικτύου (ΙΑΒ)
- 1980: Ειδήσεις του Usenet με χρήση UUCP
- 1980: Παρουσιάστηκε το πρότυπο Ethernet
- 1981: Ιδρύθηκε το ΒΙΤΝΕΤ
Συγχώνευση των δικτύων και δημιουργία του διαδικτύου:
- 1981: Δίκτυο Επιστήμης Υπολογιστών (CSNET)
- 1982: Επίσημη σουίτα πρωτοκόλλου TCP/IP
- 1982: Πρωτόκολλο Μεταφοράς Απλής Αλληλογραφίας (SMTP)
- 1983: Σύστημα Ονομάτων Τομέων (DNS)
- 1983: To MILNET χωρίστηκε από το ARPANET
- 1985: Καταχωρήθηκε το πρώτο όνομα τομέα .com
- 1986: To NSFNET συνδέεται με ταχύτητα 56 kbit/s
- 1986: Τακτική Δύναμη Μηχανικών Ίντερνετ (IETF)
- 1987: Ιδρύθηκε το UUNET
- 1988: To NSFNET αναβαθμίστηκε σε ταχύτητα 1,5 Mbit/s (T1)
- 1988: Κυκλοφόρησε το Μοντέλο αναφοράς OSI
- 1988: Το Σκουλήκι υπολογιστή Μόρις
- 1989: Πρωτόκολλο εξωτερικής δρομολόγησης BGP
- 1989: Ιδρύθηκε το PSINet που επέτρεπε την εμπορική κίνηση
- 1989: Ομοσπονδιακές Διαδικτυακές Ανταλλαγές (FIX)
- 1990: Σύστημα GOSIP (χωρίς TCP/IP)
- 1990: Αποσύρθηκε το ARPANET
- 1990: Προηγμένο Δίκτυο και Υπηρεσίες (ANS)
- 1990: To UUNET/Alternet επιτρέπει την εμπορική κίνηση
- 1990: Μηχανή αναζήτησης Archie
- 1991: Διακομιστής Πληροφοριών Ευρείας Περιοχής (WAIS)
- 1991: Πρωτόκολλο GOPHER
- 1991: Εμπορικές Ανταλλαγές μέσω Ίντερνετ (CIX)
- 1991: To ANS CO+RE επιτρέπει την εμπορική κίνηση
- 1991: Παγκόσμιος Ιστός
- 1992: Το NSFNET αναβαθμίστηκε σε ταχύτητα 45 Mbit/s (T3)
- 1992: Ιδρύθηκε η Διαδικτυακή Κοινότητα (ISOC)
- 1993: Αταξική Δρομολόγηση Δικτυακών Περιοχών (CIDR)
- 1993: Ιδρύθηκε το InterNIC
- 1993: To AOL πρόσθεσε την πρόσβαση στο Usenet
- 1993: Κυκλοφόρησε ο περιηγητής ιστού Mosaic
- 1994: Μηχανές αναζήτησης του Ιστού πλήρους κειμένου
- 1994: Ιδρύθηκε η Βορειοαμερικανική Ομάδα Χρηστών Διαδικτύου (NANOG)
Η εμπορική χρήση, η ιδιωτικοποίηση, και η ευρύτερη πρόσβαση οδηγούν στο σύγχρονο Ίντερνετ:
- 1995: Νέα αρχιτεκτονική δικτύου για τους εμπορικούς πάροχους
- 1995: Αποσύρθηκε το NSFNET
- 1995: To GOSIP ενημερώθηκε ώστε να επιτρέπει TCP/IP
- 1995: Ταχύτατη Υπηρεσία Δικτύου Backbone (vBNS)
- 1995: Προτάθηκε το IPv6
- 1996: Το AOL άλλαξε την πολιτική τιμολόγησης από ωριαία σε μηνιαία
- 1998: Διαδικτυακή Εταιρεία για Εκχώρηση Ονομάτων και Αριθμών (ICANN)
- 1999: IEEE 802.11 ασύρματη δικτύωση
- 1999: Ίντερνετ2/Δίκτυο Abilene
- 1999: το vBNS+ επιτρέπει ευρύτερη πρόσβαση
- 2000: Η σαπουνόφουσκα των ντοτ-κομ σκάει
- 2001: Ενεργοποιήθηκαν νέα ονόματα τομέων προτεραιότητας
- 2001: Σκουλήκια Code Red 1&2 και Nimda
- 2003: Πρώτη Διάσκεψη κορυφής για την Κοινωνία της Πληροφορίας (WSIS) Στάδιο Α'
- 2003: Ιδρύθηκε το δίκτυο National LambdaRail
- 2004: Ομάδα Εργασίας των Ηνωμένων Εθνών για τη Διακυβέρνηση του Διαδικτύου (WGIG)
- 2005: WSIS των Ηνωμένων Εθνών, Στάδιο Β'
- 2006: Πρώτη συνέλευση του Φόρουμ για τη Διακυβέρνηση του Διαδικτύου
- 2010: Καταχωρήθηκαν οι πρώτοι διεθνοποιημένοι κωδικοί χωρών τομέων ανώτατου επιπέδου
- 2012: Το ICANN δέχεται αιτήσεις για νέα γενικά ονόματα τομέων ανώτατου επιπέδου
- 2013: Η δήλωση του Μοντεβιδέο για το Μέλλον της Διαδικτυακής Συνεργασίας
- 2014: Πρόταση του NetMundial για διεθνή διακυβέρνηση του Ίντερνετ
- 2016: Η σύμβαση του ICANN με το Υπουργείο Εμπορίου των ΗΠΑ λήγει, η εποπτεία του ΙΑΝΑ περνάει στην παγκόσμια διαδικτυακή κοινότητα την 1η Οκτωβρίου
Παραδείγματα διαδικτυακών υπηρεσιών:
- 1989: AOL, πάροχος υπηρεσιών dial-up, ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, ανταλλαγής άμεσων μηνυμάτων, και περιηγητή ιστού
- 1990: IMDB, διαδικτυακή βάση δεδομένων ταινιών
- 1995: Amazon.com, ηλεκτρονικά καταστήματα
- 1995: eBay, διαδικτυακές δημοπρασίες και πωλήσεις
- 1995: Craigslist, ιστοσελίδα με μικρές αγγελίες
- 1996: Hotmail, δωρεάν ηλεκτρονικό ταχυδρομείο
- 1997: Babel Fish, ιστοσελίδα αυτόματων μεταφράσεων
- 1998: Google Αναζήτηση
- 1998: Yahoo! Groups
- 1998: PayPal, πύλη ηλεκτρονικών πληρωμών
- 1999: Napster, διομότιμη κοινή χρήση αρχείων
- 2001: BitTorrent, διομότιμη κοινή χρήση αρχείων
- 2001: Βικιπαίδεια, η ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
- 2003: LinkedIn, ιστοχώρος επαγγελματικής διαδικτύωσης
- 2003: Myspace, κοινωνικό δίκτυο
- 2003: Skype, τηλεφωνία μέσω διαδικτύου
- 2003: iTunes Store, ηλεκτρονικό κατάστημα μουσικής
- 2003: 4chan, Ανώνυμος πίνακας γραφικών ανακοινώσεων
- 2003: The Pirate Bay, οικοδεσπότης αρχείων torrent
- 2004: Facebook, πλατφόρμα κοινωνικής δικτύωσης
- 2004: Podcast, σειρά αρχείων πολυμέσων
- 2004: Flickr, φιλοξενία φωτογραφιών
- 2005: YouTube, κοινή χρήση βίντεο
- 2005: Reddit, αξιολόγηση διαδικτυακού περιεχομένου
- 2005: Google Earth, γραφική απεικόνιση της Γης
- 2006: Twitter, μικροιστολόγια
- 2007: WikiLeaks, δημοσίευση ανώνυμων ειδήσεων και πληροφοριών
- 2007: Google Street View
- 2007: Kindle, συσκευή ανάγνωσης ηλεκτρονικών βιβλίων
- 2008: Amazon Elastic Compute Cloud (EC2)
- 2008: Dropbox, εφαρμογή αποθηκευτικού νέφους
- 2008: Encyclopedia of Life, ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια για όλα τα ζωντανά είδη
- 2008: Spotify, βασισμένη σε ΔΨΔ υπηρεσία στριμαρίσματος μουσικής
|
Τα δίκτυα μεταγωγής πακέτων όπως το δίκτυο NPL, το ARPANET, το Δίκτυο Μεριτ, το CYCLADES, και το Telenet, αναπτύχθηκαν περί τα τέλη της δεκαετίας του 1960 και τις αρχές της δεκαετίας του 1970 με χρήση μιας ποικιλίας από πρωτόκολλα επικοινωνίας.[2] Ο Ντόναλντ Ντέιβις ήταν ο πρώτος που επέδειξε μεταγωγή πακέτων το 1967, στο Εθνικό Εργαστήριο Φυσικής (NPL) στο Ηνωμένο Βασίλειο.[3][4] Το ARPANET οδήγησε στην ανάπτυξη των πρωτοκόλλων για διαδικτύωση, όπου πολλαπλά χωριστά δίκτυα θα μπορούσαν να ενταχθούν σε ένα ενιαίο δίκτυο δικτύων.
Η σουίτα πρωτοκόλλου διαδικτύου (TCP/IP) αναπτύχθηκε από τους Ρόμπερτ Καν και Βιντ Σερφ κατά τη δεκαετία του 1970 και αποτέλεσε το πρότυπο πρωτόκολλο διαδικτύου στο ARPANET, ενσωματώνοντας έννοιες από το γαλλικό πρόγραμμα ΚΥΚΛΑΔΕΣ του Λουίς Πουζίν. Στις αρχές της δεκαετίας του 1980 το NSF χρηματοδότησε την ίδρυση των εθνικών κέντρων υπερυπολογιστών σε διάφορα πανεπιστήμια, και το 1986 τους παρείχε διασυνδεσιμότητα με το πρόγραμμα NSFNET. Οι εμπορικοί πάροχοι υπηρεσιών Διαδικτύου άρχισαν να εμφανίζονται περί τα τέλη της δεκαετίας του 1980. Το 1990 το ARPANET αποσύρθηκε. Το 1989-90 σε αρκετές Αμερικανικές πόλεις εμφανίστηκαν οι πρώτες περιορισμένες ιδιωτικές συνδέσεις σε μέρη του Διαδικτύου από επίσημες εμπορικές οντότητες,[5] και το 1995 αποσύρθηκε το NSFNET, μαζί με τους τελευταίους περιορισμούς σχετικά με τη χρήση του Διαδικτύου στην εμπορική κίνηση.
Τη δεκαετία του 1980, οι έρευνες στο CERN της Ελβετίας του Βρετανού επιστήμονα πληροφορικής Τιμ Μπέρνερς Λι, απέδωσαν τον Παγκόσμιο Ιστό, ένα σύστημα διασυνδεμένων εγγράφων υπερκειμένου προσπελάσιμο από οποιοδήποτε κόμβο του διαδικτύου.[6] Από τα μέσα της δεκαετίας του 1990, το Διαδίκτυο είχε έναν επαναστατικό αντίκτυπο στον πολιτισμό, το εμπόριο και την τεχνολογία, όπως την προαγωγή της γρήγορης επικοινωνίας με ηλεκτρονικό ταχυδρομείο, ανταλλαγή άμεσων μηνυμάτων, τηλεφωνικές κλήσεις με VoIP, βιντεοκλήσεις, και του Παγκόσμιου Ιστού με τα διαδικτυακά φόρουμ, τα ιστολόγια, τις εφαρμογές κοινωνικής δικτύωσης και τις αγορές από ηλεκτρονικά καταστήματα. Η ερευνητική και εκπαιδευτική κοινότητα συνεχίζει να αναπτύσσει και να χρησιμοποιεί προηγμένα δίκτυα όπως το JANET στο Ηνωμένο Βασίλειο και το Internet2 στις Ηνωμένες Πολιτείες. Αυξανόμενες ποσότητες δεδομένων μεταδίδονται με ολοένα και υψηλότερες ταχύτητες μέσω δικτύων οπτικών ινών που τρέχουν στα 1 Gbit/s, 10 Gbit/s ή περισσότερο. Ιστορικά, το Διαδίκτυο ανέλαβε τον έλεγχο του τοπίου στις παγκόσμιες επικοινωνίες σχεδόν άμεσα: το 1993 μόνο το 1% των πληροφοριών μεταφέρονταν μέσω τηλεπικοινωνιακών δικτύων αμφίδρομης κατεύθυνσης, το 2000 το ποσοστό είχε ήδη ανέλθει σε 51%, και το 2007 έφτασε το 97%.[7] Σήμερα, το Διαδίκτυο συνεχίζει να επεκτείνεται, κινούμενο από ολοένα και μεγαλύτερες ποσότητες διαδικτυακών πληροφοριών, και εφαρμογών εμπορίου, ψυχαγωγίας και κοινωνικής δικτύωσης. Εν τούτοις, το μέλλον του διαδικτύου σε παγκόσμιο επίπεδο διαμορφώνεται διαφορετικά ανά περιοχή.[8]