Καρίμ Χαν Ζαντ
From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Moχάμαντ Καρίμ Χαν Ζαντ, περσικά: محمدکریم خان زند Μοχάμαντ Καρίμ Χαν-έ Ζαντ, (π. 1705 – 1779 ) ήταν ο ιδρυτής της δυναστείας των Ζαντ, που κυβέρνησε από το 1751 έως το 1779. Κυβέρνησε όλο το Ιράν (Περσία) εκτός από το Χορασάν. [1] Κυβέρνησε επίσης μερικά από τα εδάφη τού Καυκάσου και κατέλαβε τη Βασόρα για μερικά χρόνια.
Καρίμ Χαν Ζαντ | |
---|---|
Γενικές πληροφορίες | |
Γέννηση | 23 Μαΐου 1705 Piruz |
Θάνατος | 1 Μαρτίου 1779 Σιράζ |
Αιτία θανάτου | φυματίωση |
Συνθήκες θανάτου | φυσικά αίτια |
Τόπος ταφής | Pars Museum |
Χώρα πολιτογράφησης | Ιράν |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Οικογένεια | |
Τέκνα | Αμπόλ-Φαθ Χαν Ζαντ Μοχάμντ Αλί Χαν Ζαντ |
Γονείς | Inaq Khan |
Αδέλφια | Ζακί Χαν Ζαντ |
Οικογένεια | Δυναστεία των Ζαντ |
Αξιώματα και βραβεύσεις | |
Αξίωμα | Σάχης (1751–1779) |
Σχετικά πολυμέσα | |
δεδομένα |
Ενώ ο Καρίμ ήταν ηγεμόνας, το Ιράν ανέκαμψε από την καταστροφή 40 χρόνων πολέμου, παρέχοντας στην κατεστραμμένη από τον πόλεμο χώρα μία ανανεωμένη αίσθηση ηρεμίας, ασφάλειας, ειρήνης και ευημερίας. Τα χρόνια από το 1765 έως το τέλος τού Καρίμ Χαν το 1779, σημάδεψαν το ζενίθ της κυριαρχίας των Ζαντ. [2] Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του, οι σχέσεις με τη Βρετανία αποκαταστάθηκαν και επέτρεψε στην Εταιρεία Ανατολικών Ινδιών να έχει εμπορικό σταθμό στο νότιο Ιράν. Έκανε το Σιράζ πρωτεύουσά του και διέταξε την κατασκευή αρκετών αρχιτεκτονικών έργων εκεί. Όπως σημειώνεται από το Λεξικό της Οξφόρδης για το Ισλάμ, «ο Kαρίμ Χαν Ζαντ κατέχει μία διαρκή φήμη ως ο πιο ανθρώπινος Ιρανός ηγέτης της ισλαμικής εποχής». Μετά την Ισλαμική Επανάσταση του 1979, τα ονόματα των προηγούμενων ηγεμόνων του Ιράν έγιναν ταμπού και οι πολίτες τού Σιράζ αρνήθηκαν να μετονομάσουν τους δύο κεντρικούς δρόμους τού Σιράζ, ο ένας από τους οποίους ήταν η οδός Kαρίμ Χαν Ζαντ (η άλλη ήταν η οδός Λοφτ Αλί Χαν Ζαντ).
Μετά το τέλος τού Καρίμ Χαν, ξεκίνησε για άλλη μία φορά εμφύλιος πόλεμος και κανένας από τους απογόνους του δεν μπόρεσε να κυβερνήσει τη χώρα τόσο αποτελεσματικά, όσο εκείνος. Ο τελευταίος από αυτούς τους απογόνους, ο Λοτφ Αλί Χαν, εκτελέστηκε από τον ηγεμόνα των Κατζάρ, Αγκά Μοχάμαντ Χαν, ο οποίος έγινε ο μοναδικός ηγεμόνας τού Ιράν.