Κοινωνικός εκσυγχρονισμός
From Wikipedia, the free encyclopedia
Ως κοινωνικός εκσυγχρονισμός ορίζεται η απόπειρα ενός κοινωνικού συνόλου να καταργήσει κατεστημένες αρχές λειτουργίας των κοινωνικών θεσμών και ήθη που ανήκουν στον χώρο της παράδοσης, με σκοπό να επιτύχει την προσαρμογή των κοινωνικών λειτουργιών σε σύγχρονες αξίες και σε νέες θεωρήσεις γύρω από τα θεμελιώδη ζητήματα που απασχολούν τον άνθρωπο και τη διανόηση.[1] Η έννοια του εκσυγχρονισμού σήμερα είναι στενά συνδεδεμένη με τις εφαρμογές της δυτικής επιστήμης, πολλές από τις διαδικασίες και τις συνεκτικές ιδέες της οποίας, καθορίστηκαν από το κίνημα της Νεωτερικότητας, η οποία διαμόρφωσε μερικά από τα πιο θεμελιώδη χαρακτηριστικά του σύγχρονου δυτικού κόσμου.[2] Ενδεικτική είναι η θέση του Max Weber ότι το αρχικό αποτέλεσμα των ιδεών του Διαφωτισμού ήταν η διαίρεση της κοινωνικής ζωής του ανθρώπου σε τρεις σφαίρες : της επιστήμης, της ηθικής και της τέχνης.[3] Η επιστήμη αποτελούσε σταθερό σημείο αναφοράς για τους διανοουμένους που εντάσσονται ιστορικά στο ρεύμα του Διαφωτισμού, οι οποίοι αποτελούσαν μια κοινωνική ομάδα της οποίας η προσπάθεια παραγωγής μιας ρηξικέλευθης ερμηνείας του κόσμου ήταν στενά συνδεδεμένη με την σαφή πρόθεσή τους να αλλάξουν (εκσυγχρονίσουν) τον κόσμο.[2]
Αυτό το λήμμα δεν ανήκει σε καμία κατηγορία. Μπορείτε να βοηθήσετε προσθέτοντας μία ή περισσότερες κατηγορίες σε αυτό. Αφαιρέστε αυτό το πρότυπο μόλις προσθέσετε κατηγορίες στη σελίδα. |