Κουέντιν Μασσάις
Φλαμανδός ζωγράφος / From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Κουέντιν Μασσάις (ολλανδικά: Quinten Massijs, 1466 - 1530), επίσης γνωστός και ως Κουέντιν Μέτσις[4], ήταν Φλαμανδός ζωγράφος, ένα από το επιφανέστερα μέλη της Σχολής της Αμβέρσας κατά τον 16ο αιώνα. Όντας πιθανώς αυτοδίδακτος, δανείστηκε ελεύθερα στοιχεία από διάφορους καλλιτέχνες, όπως τον ιδιοφυιή Ιταλό Λεονάρντο ντα Βίντσι (1452-1519) και άλλους Φλαμανδούς όπως ο Γιαν βαν Άικ (1395-1441) από τη Μπρυζ, τον Χούγκο φαν ντερ Χους (περ. 1440-1483) από τη Γάνδη και τον Ρόχιερ φαν ντερ Βάιντεν (1399-1464). Συγκέντρωσε επιρροές από όλους του παραπάνω, χωρίς ποτέ να δημιουργήσει πραγματικά ένα αμιγώς προσωπικό στυλ.[5]
Κουέντιν Μασσάις | |
---|---|
Χαρακτικό με τη μορφή του Κουέντιν Μασσάις (1675). | |
Γενικές πληροφορίες | |
Όνομα στη μητρική γλώσσα | Quinten Massijs (Ολλανδικά) |
Γέννηση | περ. 1466 Λέουβεν, Φλάνδρα, Βέλγιο |
Θάνατος | 1530 Αμβέρσα, Φλάνδρα, Βέλγιο |
Τόπος ταφής | Καθεδρικός Ναός της Αμβέρσας |
Κατοικία | Λέουβεν (1486), Αμβέρσα (1491-1530) |
Εθνικότητα | Φλαμανδός |
Χώρα πολιτογράφησης | Δουκάτο της Βραβάντης Κάτω Χώρες των Αψβούργων |
Εκπαίδευση και γλώσσες | |
Μητρική γλώσσα | Ολλανδικά |
Ομιλούμενες γλώσσες | Ολλανδικά[1] |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | Ζωγράφος της Βορειοευρωπαϊκής Αναγέννησης |
Γνωστός για | ... τις προσωπογραφίες και τις καρικατούρες του. |
Αξιοσημείωτο έργο | Τρίπτυχο της Αγίας Άννας, Ο Αργυραμοιβός και η Σύζυγός του, Γκροτέσκα Μορφή Γριάς |
Επηρεάστηκε από | Λίφεν φαν Λάτχεμ |
Οικογένεια | |
Σύζυγος | Alyt van Tuylt, Catherine Heyns |
Τέκνα | Γιαν Μασσάις[2][3] Κορνέλις Μασσάις[2][3] |
Γονείς | Christina Van Pullaer |
Αδέλφια | Catharina Massys Joost Massys |
Σχετικά πολυμέσα | |
δεδομένα |
Φιλοτέχνησε πολλά έργα για το διάκοσμο Ναών, ωστόσο είναι κυρίως γνωστός για τις προσωπογραφίες του. Η σημαντικότερη συνεισφορά του στην Αναγεννησιακή Τέχνη των Κάτω Χωρών ήταν το γεγονός ότι υπήρξε ο πρώτος καλλιτέχνης που απεικόνισε ανθρώπους ως ελεύθερα σκεπτόμενα άτομα χωρίς αναφορές στη χριστιανική εικονογραφία. Τα πορτραίτα - καρικατούρες του περιλαμβάνον το «Πορτραίτο Άνδρα» (1513, Jacquemart-Andres, Παρίσι) και τη «Γκροτέσκα Μορφή Γριάς» (περ. 1515, Εθνική Πινακοθήκη, Λονδίνο). Πιστεύεται πως ο φίλος του καλλιτέχνη, ο διάσημος Ολλανδός ουμανιστής και θεολόγος Έρασμος (1466-1536), ίσως να τον ενθάρρυνε να θέσει το ταλέντο του στις προσωπογραφίες στην υπηρεσία της ηθικοπλαστικής θρησκευτικής τέχνης. Σε κάθε περίπτωση, τα έργα του συνδυάζουν το σουρεαλισμό του Ιερώνυμου Μπος (1450-1516) με τα επιτηδευμένα χαρακτηριστικά που μπορεί κανείς να δει στους πίνακες του Ντα Βίντσι. Αναμφίβολα το διασημότερο έργο του είναι «Ο Αργυραμοιβός και η Σύζυγός του» (1514, Μουσείο του Λούβρου, Παρίσι). Το σύνθετο αυτό έργο μπορεί να ερμηνευτεί ως απλή ηθογραφία, διπλό πορτραίτο ή θρησκευτική αλληγορία.[5]