Λιόνα Γουντς
From Wikipedia, the free encyclopedia
Η Λιόνα Χάριετ Γουντς (Leona Harriet Woods, 9 Αυγούστου 1919-10 Νοεμβρίου 1986) αργότερα γνωστή ως Λιόνα Γουντς Μάρσαλ (Leona Woods Marshall) και Λιόνα Γουντς Μάρσαλ Λίμπι (Leona Woods Marshall Libby) ήταν Αμερικανίδα φυσικός που βοήθησε στην κατασκευή του πρώτου πυρηνικού αντιδραστήρα και της πρώτης ατομικής βόμβας.
Λιόνα Γουντς | |
---|---|
Γενικές πληροφορίες | |
Γέννηση | 9 Αυγούστου 1919[1] La Grange[2] |
Θάνατος | 10 Νοεμβρίου 1986[2] Σάντα Μόνικα[2] |
Χώρα πολιτογράφησης | Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής |
Εκπαίδευση και γλώσσες | |
Ομιλούμενες γλώσσες | Αγγλικά |
Σπουδές | Lyons Township High School[3] Πανεπιστήμιο του Σικάγου (έως 1943)[2] |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | επιστήμονας πυρηνικής φυσικής συγγραφέας φυσικός[2] καθηγήτρια πανεπιστημίου χημικός[2] |
Εργοδότης | Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης πανεπιστήμιο του Κολοράντο στο Μπόουλντερ Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας, Λος Άντζελες |
Οικογένεια | |
Σύζυγος | Willard Libby[2] |
Αξιώματα και βραβεύσεις | |
Βραβεύσεις | συνεργάτης της Αμερικανικής Εταιρείας Φυσικής |
Σχετικά πολυμέσα | |
δεδομένα |
Στην ηλικία των 23 ετών, ήταν η νεότερη και η μόνη γυναίκα μέλος της ομάδας που δημιούργησε και πειραματίστηκε με τον πρώτο πυρηνικό αντιδραστήρα στον κόσμο (τότε ονομαζόμενος σωρός), το Chicago Pile-1, σε ένα έργο με επικεφαλής τον μέντορά της Ενρίκο Φέρμι. Συγκεκριμένα, η Γουντς συνέβαλε στην κατασκευή και στη συνέχεια, στη χρήση του μετρητή γκάιγκερ, για ανάλυση κατά τη διάρκεια του πειραματισμού. Ήταν η μόνη γυναίκα που ήταν παρούσα όταν ο αντιδραστήρας έγινε κρίσιμος. Εργάστηκε με τον Φέρμι στο Πρόγραμμα Μανχάταν και, μαζί με τον πρώτο σύζυγό της John Marshall, βοήθησε στην επίλυση του προβλήματος της δηλητηρίασης ξένου στο εργοστάσιο παραγωγής πλουτωνίου του Hanford και επόπτευσε την κατασκευή και λειτουργία των αντιδραστήρων παραγωγής του πλουτωνίου του Hanford.
Μετά τον πόλεμο, έγινε μέλος του Ινστιτούτου Πυρηνικών Σπουδών του Φέρμι στο Πανεπιστήμιο του Σικάγο. Αργότερα εργάστηκε στο Ινστιτούτο Προηγμένης Μελέτης στο Πρίνστον, στο Νιου Τζέρσεϋ, στο Εθνικό Εργαστήριο Brookhaven και στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης, όπου έγινε καθηγήτρια το 1962. Η έρευνά της αφορούσε τη φυσική υψηλής ενέργειας, την αστροφυσική και την κοσμολογία. Το 1966 χώρισε τον Μάρσαλ και παντρεύτηκε τον βραβευμένο με Νόμπελ Γουίλαρντ Λίμπι. Έγινε καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο του Κολοράντο και μέλος του προσωπικού της RAND Corporation. Στη μετέπειτα ζωή της, ενδιαφέρθηκε για οικολογικά και περιβαλλοντικά ζητήματα και επινόησε μια μέθοδο χρήσης των αναλογιών ισοτόπων σε δακτυλίους δέντρων για να μελετήσει την κλιματική αλλαγή. Ήταν ισχυρή υπέρμαχος της ακτινοβόλησης τροφίμων ως μέσο θανάτωσης επιβλαβών βακτηρίων.