Μετρό του Μιλάνου
From Wikipedia, the free encyclopedia
Το μετρό του Μιλάνου είναι δίκτυο από γραμμές υπόγειου σιδηροδρόμου (μετρό) υπό την υπηρεσία της πόλης του Μιλάνου και τμήμα της ενδοχώρας, ο κεντρικός άξονας του δικτύου των μέσων μαζικής μεταφοράς.
Μετρό του Μιλάνου | |
---|---|
Είδος | μετρό |
Γεωγραφικές συντεταγμένες | 45°28′1″N 9°11′24″E |
Διοικητική υπαγωγή | Μιλάνο[1], Σέστο Σαν Τζοβάννι, Βιμοντρόνε, Τσερνούσκο σουλ Ναβίλιο, Κασσίνα ντε' Πέκκι, Μπουσσέρο, Γκοργκοντζόλα, Τζεσσάτε, Κολόνιο Μοντσέζε, Πέρο, Ρο (Ιταλία) και Ασσάγκο |
Χώρα | Ιταλία[1] |
Έναρξη κατασκευής | 1 Νοεμβρίου 1964 |
Ολοκλήρωση | 1964 |
Μήκος | 96,8 χλμ |
Ιστότοπος | |
Επίσημος ιστότοπος | |
Πολυμέσα | |
δεδομένα (π) |
Αποτελείται από πέντε γραμμές, τρεις μεγάλης δυναμικότητας και δύο μέσης δυναμικότητας, που προσδιορίζονται με διαφορετικούς αριθμούς και χρώματα, για μια απόσταση συνολικού μήκους 102,5 χλμ.[2] Η πρώτη γραμμή, η κόκκινη, που ονομάζεται επίσης Μ1, εγκαινιάστηκε το 1964, [3] η πράσινη (Μ2) το 1969, η κίτρινη (Μ3) το 1990, η μωβ (Μ5) το 2013 και η μπλε (Μ4) το 2022[4] Σήμερα ολοκληρώνεται η επέκταση της κόκκινης γραμμής προς την Monza Bettola, της μπλε γραμμής προς το San Cristoforo FS και επίσης σχεδιάζεται η μωβ γραμμή προς τη Μόντσα.[5] Υπάρχουν 119 σταθμοί, εκ των οποίων οι 101 είναι υπόγειοι. Το δίκτυο διαχειρίζεται η Azienda Trasporti Milanesi (ATM), εταιρεία μεταφορών του Μιλάνου.
Το αρχιτεκτονικό σχέδιο που δημιούργησε ο Φράνκο Αλμπίνι και η Franca Helg και η σήμανση που σχεδίασε ο Μπομπ Νορντά έλαβαν το Βραβείο Compasso d'oro το 1964.[6]
Είναι το μεγαλύτερο δίκτυο μετρό στην Ιταλία, έπειτα από εκείνων της Ρώμης και της Νάπολης. Στην Ευρωπαϊκή Ένωση είναι το ένατο μεγαλύτερο δίκτυο ανά χιλιομετρική επέκταση.