Μορίν Στέιπλετον
From Wikipedia, the free encyclopedia
Η Λόις Μορίν Στέιπλετον (21 Ιουνίου 1925 – 13 Μαρτίου 2006) ήταν Αμερικανίδα ηθοποιός. Έλαβε πολυάριθμες διακρίσεις, όπως ένα Όσκαρ, μια Χρυσή Σφαίρα, ένα Βραβείο BAFTA, ένα Βραβείο Έμμυ Ζώνης Υψηλής Τηλεθέασης και δύο Βραβεία Τόνυ, καθώς και μια υποψηφιότητα για Βραβείο Grammy.
Μορίν Στέιπλετον | |
---|---|
Η Στέιπλετον με τον Τσαρλς Ντέρνινγκ στην τηλεταινία Queen of the Stardust Ballroom | |
Γέννηση | 21 Ιουνίου 1925[1][2][3] Τροία[4] |
Θάνατος | 13 Μαρτίου 2006[1][2][3] Lenox |
Αιτία θανάτου | ασθένεια των πνευμόνων |
Τόπος ταφής | Saint Mary's Cemetery[5] |
Χώρα πολιτογράφησης | Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής[6] |
Σπουδές | Actors Studio, Catholic Central High School[7] και HB Studio |
Ιδιότητα | ηθοποιός τηλεόρασης, ηθοποιός ταινιών και ηθοποιός θεάτρου |
Σύζυγος | Ντέιβιντ Ρέιφιλ (1963–1966) |
Βραβεύσεις | Όσκαρ Β΄ Γυναικείου Ρόλου, Παγκόσμιο θεατρικό βραβείο (1951)[8], βραβείο Τόνυ καλύτερου Α' γυναικείου ρόλου σε θεατρικό έργο (1971) και βραβείο Τόνυ καλύτερου Β' γυναικείου ρόλου σε θεατρικό έργο (1951) |
Σχετικά πολυμέσα | |
δεδομένα (π • σ • ε ) |
Ήταν υποψήφια για το Όσκαρ Β´ Γυναικείου Ρόλου για τα Γεννημένοι για την αμαρτία (1958), Διεθνές αεροδρόμιο (1970) και Εσωτερικές σχέσεις (1978), ενώ το κέρδισε για την ερμηνεία της ως Έμμα Γκόλντμαν στους Κόκκινους (1981). Για τους Κόκκινους, η Στέιπλετον κέρδισε και βραβείο BAFTA καλύτερης ηθοποιού σε δεύτερο ρόλο. Ήταν υποψήφια για πέντε Χρυσές Σφαίρες, κερδίζοντας για το Διεθνές αεροδρόμιο. Άλλοι αξιόλογοι κινηματογραφικοί ρόλοι της ήταν στα Ο πειρασμός (1963), Ξενοδοχείο Πλάζα (1971), The Fan (1981), Κοκούν (1985), Το κελεπούρι (1986) και Σε αντίστροφη μέτρηση (1987).
Ήταν υποψήφια για επτά βραβεία Emmy και κέρδισε ένα για την τηλεταινία Among the Paths to Eden (1967).[9]
Η Στέιπλετον έκανε το ντεμπούτο της στο Μπρόντγουεϊ το 1946 στο The Playboy of the Western World και κέρδισε το 1951 Βραβείο Τόνυ καλύτερης ηθοποιού σε θεατρικό έργο για τα Τριαντάφυλλο στο στήθος και The Gingerbread Lady. Έλαβε τέσσερις επιπλέον υποψηφιότητες για το Βραβείο Τόνυ[10] και εισήχθη στο American Theatre Hall of Fame το 1981.