Μοριακή μηχανή
From Wikipedia, the free encyclopedia
Μια μοριακή μηχανή, νανίτης ή νανομηχανή είναι[1] ένα μοριακό συστατικό που παράγει οιονεί μηχανικές κινήσεις (έξοδος) ως απόκριση σε συγκεκριμένα ερεθίσματα (είσοδος).[2][3] Στην κυτταρική βιολογία, οι μακρομοριακές μηχανές εκτελούν συχνά εργασίες απαραίτητες για τη ζωή, όπως η αντιγραφή του DNA και η σύνθεση του ΑΤΡ. Η έκφραση εφαρμόζεται συχνά γενικότερα σε μόρια που απλώς μιμούνται λειτουργίες που συμβαίνουν σε μακροσκοπικό επίπεδο. Ο όρος είναι επίσης συνηθισμένος στη νανοτεχνολογία, όπου έχουν προταθεί διάφορες εξαιρετικά πολύπλοκες μοριακές μηχανές που αποσκοπούν στην κατασκευή ενός μοριακού συναρμολογητή.
Η κινεζίνη που βαδίζει πάνω σε ένα μικροσωληνίσκο είναι μια μοριακή βιολογική μηχανή που χρησιμοποιεί τη δυναμική των πρωτεϊνικών περιοχών σε νανοκλίμακα
Τις τελευταίες δεκαετίες, τόσο οι χημικοί όσο και οι φυσικοί έχουν προσπαθήσει, με διαφορετικό βαθμό επιτυχίας, να σμικρύνουν τις μηχανές που βρίσκονται στον μακροσκοπικό κόσμο. Οι μοριακές μηχανές βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της έρευνας της κυτταρικής βιολογίας. Το Νόμπελ Χημείας του 2016 απονεμήθηκε στους Jean-Pierre Sauvage, Sir J. Fraser Stoddart και Bernard L. Feringa για τον σχεδιασμό και τη σύνθεση μοριακών μηχανών.