Νατάλια Ορέιρο
Ουρουγουανή ηθοποιός, τραγουδίστρια και σχεδιάστρια μόδας / From Wikipedia, the free encyclopedia
Η Νατάλια Μαρίσα Ορέιρο Ιγκλέσιας (ισπανικά: Natalia Marisa Oreiro Iglesias [ορθή προφορά: naˈtalja oˈɾejɾo], Μοντεβιδέο, 19 Μαΐου 1977), γνωστή ως Νατάλια Ορέιρο, είναι Ουρουγουανή ηθοποιός, τραγουδίστρια, στιχουργός, παραγωγός, παρουσιάστρια και σχεδιάστρια μόδας, της οποίας η καριέρα αναπτύχθηκε κυρίως στην Αργεντινή. Είναι πρέσβειρα καλής θέλησης της UNICEF για το Ρίο ντε λα Πλάτα.
Νατάλια Ορέιρο | |
---|---|
Όνομα στη μητρική γλώσσα | Natalia Marisa Oreiro Iglesias (Ισπανικά) |
Γέννηση | 19 Μαΐου του 1977 Σερρο, Μοντεβιδέο |
Εθνικότητα | Αργεντινή |
Χώρα πολιτογράφησης | Ουρουγουάη |
Ιδιότητα | τραγουδιστής, μοντέλο, ηθοποιός ταινιών, ηθοποιός τηλεόρασης, τραγουδοποιός, σχεδιαστής μόδας, επιχειρηματίας[1], ηθοποιός και list of UNICEF Goodwill Ambassadors |
Σύζυγος | Ρικάρντο Μόζο (γ. 2001-Σήμερα) |
Τέκνα | Μερλίν Αταουάλπα Μόζο Ορέιρο (γ. 26 Ιανουαρίου του 2012) |
Γονείς | Μαμπέλ Κριστίνα Ιγκλέσιας, Κάρλος Φλορένσιο Ορέιρο |
Όργανα | φωνή και κιθάρα |
Είδος τέχνης | Λάτιν ποπ και ποπ ροκ |
Καλλιτεχνικά ρεύματα | Λάτιν Ποπ, Ροκ |
Βραβεύσεις | d:Q6359107 |
Υπογραφή | |
Σχετικά πολυμέσα | |
δεδομένα (π • σ • ε ) |
Αφού έκανε εμφανίσεις σε διαφημίσεις κατά τη διάρκεια της παιδικής της ηλικίας, η Ορέιρο μετακόμισε στην Αργεντινή το 1994 για να συνεχίσει την καριέρα της. Οι πιο γνωστές της δουλειές περιλαμβάνουν τις τηλενουβέλες: Σαμπρίνα, το κορίτσι της αγάπης (Ricos y famosos)(1997), Μιλάγκρος, η ατίθαση (Muñeca brava) (1998-99), Μελίτα, το φλογερό κορίτσι (Kachorra) (2002), Σαρίτα, είσαι η ζωή μου (Sos mi vida) (2006) και Μονάχα εσύ (Solamente vos) (2013-14).[2] Λόγω της διεθνής επιτυχίας πάνω σε αυτές, άρχισε να θεωρείτο «Η Βασίλισσα των Τηλενουβέλων»,[3] όπου οδήγησε στη λεγόμενη Ορεϊρομανία.[4]
Οι πιο γνωστές κινηματογραφικές της δουλειές είναι οι ταινίες: Ένας Αργεντίνος στη Νέα Υόρκη (Un argentino en New York), Μουσική σε αναμονή (Música en espera), Ο πρώτος μου γάμος (Mi primera boda), οι υποψήφιες για Όσκαρ: Με λένε Ερνέστο (Infancia clandestina) και Ο Γερμανός γιατρός (Wakolda)[5][6] καθώς και η βιογραφική ταινία για την τροπική τραγουδίστρια της cumbia, Τζίλντα, με τίτλο ''Τζίλντα: δεν μετανιώνω γι'αυτή την αγάπη'' (Gilda:no me arrepiento de este amor).
Παράλληλα, έκανε μουσική καριέρα σόλο, όπου ηχογράφησε 3 δίσκους με υψηλές πωλήσεις σε εθνικό και διεθνές επίπεδο, φτάνοντας πάνω από 10 εκ. δίσκους σε πωλήσεις, σε όλο τον κόσμο. Οι μεγαλύτερες μουσικές της επιτυχίες περιλαμβάνουν θέματα όπως το Que sí, que sí, το Cambio dolor, το Me muero de amor, το Tu veneno, το Río de la Plata, το Como te olvido, το Cuesta arriba, cuesta abajo, το Que digan lo que quieran και το Todos me miran, ανάμεσα σε άλλα.[7]
Εξαιτίας του ρόλου της Μιλάγκρος Εσπόσιτο στο Μιλάγκρος, η ατίθαση (Muñeca brava), η Ορέιρο ήταν υποψήφια για τα Βραβεία Martín Fierro, για την καλύτερη ηθοποιό το 1998 και το 1999. Ήταν, επίσης, υποψήφια και πήρε αρκετά βραβεία για την ερμηνεία της ως η μαϊμού στο Σαρίτα, είσαι η ζωή μου (Sos mi vida), όπου περιλαμβάνει ένα Μartín Fierro για την Καλύτερη Κωμική Ηθοποιό. Ανάμεσα σε άλλα βραβεία ως ηθοποιός, πήρε ένα Tato και δύο Βραβεία VIVA στο Ισραήλ, ένα Βραβείο Gold Otto στην Πολωνία και στην Τσεχία, και ένα Βραβείο Story στην Ουγγαρία. Για τις ερμηνείες της στον κινηματογράφο έλαβε τρία βραβεία Cóndor de Plata, ένα βραβείο Πλατίνο, ένα βραβείο Sur, ένα βραβείο του Φεστιβάλ Unasur και ένα στο Διεθνή Φεστιβάλ Κινηματογράφου Καλών Τεχνών μεταξύ πολλών άλλων. Ως τραγουδίστρια έλαβε δυο βραβεία της Βασίλισσας του Διεθνή Φεστιβάλ Τραγουδιού στο Βίνια ντελ Μάρ στη Χιλή, στο Stopudovy hit στη Ρωσία και στα Βραβεία Oriental, και έφτασε να είναι υποψήφια για το MTV Video Music Awards και τα Grammy Latinos, ανάμεσα σε άλλα.[8]