Οράτιοι και Κουριάτιοι
θρύλος της ρωμαϊκής εποχής κατά τη βασιλεία του Τύλλου Οστίλιου / From Wikipedia, the free encyclopedia
Οι τρεις Οράτιοι και οι τρεις Κουριάτιοι (λατινικά: Horatii et Curiatii) ήταν θρυλικοί τρίδυμοι πολεμιστές της εποχής του Ρωμαϊκού βασιλείου, που έζησαν κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Τύλλου Οστίλιου (σύμφωνα με την παράδοση, τρίτος βασιλιάς της Ρώμης μεταξύ 672 και 642 π.Χ.).[1]
Η αφήγηση για την επική σύγκρουσή τους σε μάχη σώμα με σώμα κατά τη διάρκεια του πολέμου μεταξύ της Ρώμης και της γειτονικής Άλμπα Λόνγκα και η δολοφονία της αδελφής των Ορατίων από τον Οράτιο Πόπλιο, τον μοναδικό επιζώντα της μάχης, εμφανίζονται στα γραπτά του Ρωμαίου ιστορικού Τίτου Λίβιου, στα οποία συχνά η ιστορική αλήθεια είναι άρρηκτα δεμένη με τη μυθοπλασία.[2]
Ο μύθος πιθανότατα διαμορφώθηκε για να εξηγήσει τις υπάρχουσες νομικές ή τελετουργικές πρακτικές της αρχαίας Ρώμης.
Η ιστορία αποτελεί το θέμα της γαλλικής τραγωδίας Οράτιος του 17ου αιώνα του Πιέρ Κορνέιγ και του πίνακα του Γάλλου καλλιτέχνη Ζακ-Λουί Νταβίντ του 18ου αιώνα Ο όρκος των Ορατίων που βρίσκεται στο Λούβρο στο Παρίσι, αν και δεν υπάρχει όρκος στην αφήγηση του Λίβιου. Αποτυπώθηκε επίσης σε πολλούς άλλους πίνακες και διασκευάστηκε για την όπερα.