Ρωμαϊκή διοίκηση (περιοχή)
From Wikipedia, the free encyclopedia
Στην Ύστερη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, συνήθως χρονολογείται το 284 μ.Χ. έως το 602 μ.Χ., η επαρχιακή κυβερνητική περιφέρεια γνωστή ως ρωμαϊκή ή πολιτική διοίκηση (λατιν.: diocese), αποτελούταν από μία ομάδα επαρχιών (provincia) με επικεφαλής τον βικάριο (vicarius), ο οποίος ήταν εκπρόσωπος του πραιτοριανού επάρχου (ο οποίος κυβερνούσε απευθείας τη διοίκηση στην οποία κατοικούσαν). Υπήρχαν αρχικά δώδεκα διοικήσεις, οι οποίες αυξήθηκαν σε δεκατέσσερις στα τέλη του 4ου αι.
Ο όρος diocese προέρχεται από το λατινικά: dioecēsis, που προέρχεται από το ελληνικό διοίκησις, που σημαίνει «διαχείριση», «ενισχυτική περιφέρεια» ή «ομάδα επαρχιών». Με τον Χριστιανισμό κάθε διοίκηση έγινε επισκοπή.