Συνθήκη της Ολίβα
From Wikipedia, the free encyclopedia
Η Συνθήκη της Ολίβα (πολωνικά: Pokój Oliwski, σουηδικά: Freden i Oliva, γερμανικά: Vertrag von Oliva) της 23ης Απριλίου(ΓΗ) ή 3ης Μαΐου(ΙΗ)[1]ήταν μια από τις συνθήκες ειρήνης που τερμάτισαν τον Δεύτερο Βόρειο Πόλεμο (1655-1660).[2] Η Συνθήκη της Ολίβα, η Συνθήκη της Κοπεγχάγης το ίδιο έτος και η Συνθήκη του Κάρντις το επόμενο έτος σηματοδότησε το αποκορύφωμα της Σουηδικής Αυτοκρατορίας.[3][4]
Συνθήκη της Ολίβα, πρώτη σελίδα του εγγράφου | |
Τύπος | Συνθήκη ειρήνης |
---|---|
Υπογραφή | 23 Απριλίου (ΓΗ)/3 Μαΐου (ΙΗ) 1660 |
Τοποθεσία | Ολίβα, Πολωνία |
Επισφράγιση | 1659–1660 |
Συμβαλλόμενοι | Πολωνική-Λιθουανική Κοινοπολιτεία Σουηδική Αυτοκρατορία Βρανδεμβούργο-Πρωσία Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία |
Στην Ολίβα (Oliva) του Στέμματος του Βασιλείου της Πολωνίας, έγινε ειρήνη μεταξύ της Σουηδικής Αυτοκρατορίας, της Πολωνικής-Λιθουανικής Κοινοπολιτείας, των Αψβούργων και του Βρανδεμβούργου-Πρωσίας. Η Σουηδική Αυτοκρατορία έγινε δεκτή ως κυρίαρχος στη Σουηδική Λιβονία, το Βρανδεμβούργο έγινε δεκτό ως κυρίαρχος στο Δουκάτο της Πρωσίας και ο Ιωάννης Β΄ Καζίμιρ της Πολωνίας απέσυρε τις αξιώσεις του για το σουηδικό θρόνο, αλλά έπρεπε να διατηρήσει τον τίτλο του κληρονομικού Σουηδού βασιλιά δια βίου.[2] Όλα τα κατεχόμενα εδάφη αποκαταστάθηκαν στους προπολεμικούς ηγεμόνες τους.[2] Οι Καθολικοί στη Λιβονία και την Πρωσία είχαν θρησκευτική ελευθερία.[1][2][5][6]
Οι υπογράφοντες ήταν ο Αυτοκράτορας της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, Λεοπόλδος Α΄, ο Εκλέκτορας Φρειδερίκος Γουλιέλμος του Βρανδεμβούργου και ο Βασιλιάς Ιωάννης Β΄ Καζίμιρ της Πολωνίας. Ο Μάγκνους Γκάμπριελ Ντε λα Γκάρντιε, επικεφαλής της σουηδικής αντιπροσωπείας και της ανήλικης αντιβασιλείας, υπέγραψε για λογαριασμό του ανιψιού του, Βασιλιά Καρόλου ΙΑ΄ της Σουηδίας, ο οποίος ήταν ακόμη ανήλικος.[7]