Τα ελιξίρια του διαβόλου
μυθιστόρημα του Ε. Τ. Α. Χόφμαν / From Wikipedia, the free encyclopedia
Τα ελιξίρια του διαβόλου (γερμανικός τίτλος: Die Elixiere des Teufels) είναι γοτθικό μυθιστόρημα του Ε. Τ. Α. Χόφμαν που δημοσιεύθηκε το 1815. Αναφέρεται στην ιστορία ενός μοναχού, ο οποίος αφού δοκίμασε ένα ελιξίριο που φυλάγονταν στην κρύπτη του μοναστηριού του, διχάστηκε ανάμεσα στον εαυτό του και σε διαβολικές μεταμορφώσεις του. Ζώντας πλέον ανάμεσα στην πραγματικότητα και στις παραισθήσεις και παρασυρόμενος από τον τραγικό έρωτά του για μια αγνή κοπέλα, φθάνει στα όρια της τρέλας και του εγκλήματος. [1]
Έκδοση του 1815 | |
Συγγραφέας | Ε. Τ. Α. Χόφμαν |
---|---|
Τίτλος | Die Elixiere des Teufels |
Γλώσσα | Γερμανικά |
Ημερομηνία δημοσίευσης | 1815 |
Μορφή | μυθιστόρημα |
Σχετικά πολυμέσα | |
δεδομένα (π • σ • ε ) |
Το μυθιστόρημα παρουσιάζεται ως μυθιστορηματική αυτοβιογραφία και έχει δαιδαλώδη πλοκή με παρεμβαλόμενες αφηγήσεις. Η εξωπραγματική και μυστηριώδης ατμόσφαιρα, τα παραισθησιακά οράματα, τα φαντάσματα και οι υπερφυσικές δυνάμεις συμπλέκονται με τη ρεαλιστική αφήγηση. [2]
Αν και ο ίδιος ο Χόφμαν δεν ήταν ιδιαίτερα θρησκευόμενος, ωστόσο εντυπωσιάστηκε έντονα από τη ζωή και την ατμόσφαιρα σε μια επίσκεψη στο μοναστήρι των Καπουτσίνων στο Μπάμπεργκ, ώστε αποφάσισε να γράψει ένα μυθιστόρημα που να διαδραματίζεται σ' αυτό το θρησκευτικό περιβάλλον. Χαρακτηριστικό για τον Χόφμαν, έγραψε ολόκληρο το μυθιστόρημα μέσα σε λίγες μόνο εβδομάδες.
Ο Ε. Τ. Α. Χόφμαν, ένας από τους σημαντικότερους εκπρόσωπους του γερμανικού ρομαντισμού, σ' αυτό το έργο παρουσιάζει τις σκοτεινές πλευρές της ανθρώπινης ύπαρξης. Πηγή έμπνευσης ήταν μια ιδέα από το μυθιστόρημα του Μάθιου Γκρέγκορι Λιούις Ο καλόγερος (1796), έργο το οποίο αναφέρεται στο κείμενο.[3]