آبکاری الکترولیتی
From Wikipedia, the free encyclopedia
آبکاری به روش الکترولیتی فرایندی است با استفاده از جریان برق برای کاهش کاتیون های فلز محلول به طوری که پوششی منسجم و نازک بر روی الکترود شکل بگیرد. این اصطلاح برای اکسیداسیون الکتریکی آنیون ها به یک ماده ی جامد نیز استفاده می شود، مثل شکل گیری کلرید نقره روی سیم نقره ای برای تولید الکترود نقره / نقره کلرید .آبکاری در درجه اول برای تغییر خواص سطح یک شی (مانند مقاومت در برابر سایش ، حفاظت در برابر خوردگی و کیفیت زیبایی شناسی) استفاده می شود، همچنین می تواند برای ایجاد ضخامت در قسمت هایی با اندازه کوچک یا برای ساخت اشیا با استفاده از الکتروفرمینگ استفاده شود.
پروسه ای که در این نوع آبکاری استفاده می شود، الکتروانباشت نامیده می شود . این فرایند همانند یک سلول غلظتی است که به صورت معکوس عمل می کند . بخشی که باید آبکاری شود ، کاتد آن مدار است. در یک روش، آند از فلزی که روی آن قسمت قرار می گیرد ساخته شده است. هر دو جزء در یک محلول به نام الکترولیت غوطه ورند که حاوی یک یا چند نمک فلزی محلول و همچنین یون های دیگر که اجازه عبور جریان برق را می دهند می باشد. یک منبع تغذیه جریان مستقیمی را به آند وصل می کنند، اتم های فلزی را اکسید می کند و اجازه می دهد تا در محلول حل شوند. در کاتد، یونهای فلزی محلول در محلول الکترولیت در حکم رابط بین محلول و کاتد کاهش می یابند. نرخ حل شدن آند برابر با نرخ پوشیده شدن کاتد است و بنابراین یون ها در حمام الکترولیتی به طور مداوم توسط آند جریان می یابند. [1]
سایر فرایندهای آبکاری ممکن است از یک آند غیر قابل مصرف مانند سرب یا کربن استفاده کنند. در این تکنیک ها، یون های فلزی که پوشیده می شوند، باید به صورت دوره ای در حمام دوباره پر شوند. [2] رایج ترین شکل استفاده از آبکاری برای ایجاد سکه ها، از جمله پنی های آمریکا است که از روی پوشیده شده در یک لایه مس پوشیده می شوند. [3]
الکتروپولیش ، فرایندی که از جریان الکتریسیته برای حذف کاتیون های فلز از سطح یک شیء فلزی استفاده می شود، ممکن است به عنوان مخالف آبکاری در نظر گرفته شود. [4]