آدری هپبورن
بازیگر سابق هالیوود / From Wikipedia, the free encyclopedia
آدری هِپبورن (انگلیسی: Audrey Hepburn؛ ۴ مهٔ ۱۹۲۹ – ۲۰ ژانویهٔ ۱۹۹۳) بازیگر و خیّر بریتانیایی بود. او بهعنوان یکی از نمادهای فیلم و مد شناخته میشود و از سوی انستیتوی فیلم آمریکا بهعنوان سومین افسانهٔ زن در سینمای کلاسیک هالیوود رتبهبندی شد و نامش در فهرست بینالمللی خوشلباسترینها در تالار مشاهیر قرار گرفت.
این مقاله دربردارندهٔ فهرستی از ارجاعات عمومی است، اما از یادکردهای درونخطی کافی بهرهمند نیست. |
آدری هپبورن | |
---|---|
نام هنگام تولد | آدری کاتلین راستن |
زادهٔ | ۴ مهٔ ۱۹۲۹ ایکسل، بروکسل، بلژیک |
درگذشت | ۲۰ ژانویهٔ ۱۹۹۳ (۶۳ سال) تولوچناز، کانتون وو، سوئیس |
آرامگاه | گورستان تولوچناز، تولوچناز، وود |
ملیت | بریتانیایی |
پیشه | بازیگر |
سالهای فعالیت | ۱۹۴۸–۱۹۸۹ (بازیگر) ۱۹۵۴–۱۹۹۳ (بشردوست) |
کارهای برجسته | فهرست کامل |
همسر(ها) | مل فرر (۱۹۵۴–۱۹۶۸) آندرهآ داتی (۱۹۶۹–۱۹۸۲) |
شریک(های) زندگی | رابرت ولدرز (۱۹۸۰–۱۹۹۳؛ مرگ) |
فرزندان | ۲، از جمله شان هپبورن فرر |
والدین |
|
خویشاوندان |
|
جایزه(ها) | فهرست کامل |
سفیر حسن نیت یونیسف | |
دوره مسئولیت ۱۹۸۹ – ۱۹۹۳ | |
امضاء | |
هپبورن در خانوادهای اشرافی در ایکسل، بروکسل زاده شد و بخشهایی از دوران کودکی خود را در بلژیک، انگلستان و هلند گذراند. او در سال ۱۹۴۵ با سونیا گاسکل در آمستردام و از سال ۱۹۴۸ با ماری رامبرت در لندن به تحصیل پرداخت. او در نقش یک دختر از سرایندگان در تولیدات تئاتر موزیکال وست اند شروع به اجرا کرد و سپس در چندین فیلم حضور کوتاه داشت. او در سال ۱۹۵۱ در نمایشنامهٔ جیجی و در تئاتر برادوی به ایفای نقش پرداخت که همان زمان توسط کولت، مصنف نمایشنامه، کشف شد.[1] هپبورن برای بازی در کمدی رمانتیک تعطیلات رمی (۱۹۵۳) به شهرت رسید و اولین بازیگر زنی بود که برای یک نقشآفرینی تکی برندهٔ یک جایزهٔ اسکار، یک جایزهٔ گلدن گلوب و یک جایزهٔ بفتا میشود. او در همان سال برای اجرای نمایش اوندین برندهٔ جایزهٔ تونی بهترین بازیگر زن شد.
هپبورن بعداً در چندین فیلم موفق نقشآفرینی کرد؛ کمدی-درام سابرینا (۱۹۵۴)، موزیکال مضحکروی (۱۹۵۷)، درام داستان راهبه (۱۹۵۹)، کمدی رمانتیک صبحانه در تیفانی (۱۹۶۱)، تریلر معما (۱۹۶۳) و موزیکال بانوی زیبای من (۱۹۶۴). او در سال ۱۹۶۷ در فیلم تریلر تا تاریکی صبر کن ایفای نقش کرد و برای این اجرا نامزد دریافت جوایز اسکار، گلدن گلوب و بفتا شد. او بعد از آن بهصورت گهگاهی در چندین فیلم ظاهر میشد که یکی از آنها فیلم ماجراجویی رابین و ماریان (۱۹۷۶) بود. آخرین اجرای ضبطشدهٔ او در مجموعهٔ تلویزیونی مستند باغهای جهان با آدری هپبورن (۱۹۹۰) بود.
هپبورن برندهٔ سه جایزهٔ بفتا در رشتهٔ بهترین بازیگر زن بریتانیایی در نقش اصلی شد. به او برای قدردانی از فعالیت در زمینهٔ سینما، جایزهٔ یک عمر دستاورد بفتا، جایزهٔ گلدن گلوب سیسیل بی دمیل، جایزهٔ یک عمر دستاورد هنری انجمن بازیگران فیلم و جایزهٔ ویژهٔ تونی اهدا شد. او یکی از شانزده نفری است که برندهٔ جوایز اسکار، امی، گرمی و تونی شدهاند. هپبورن بعدها در زندگی بیشتر وقت خود را به یونیسف اختصاص داد که از سال ۱۹۵۴ در آن مشارکت داشته بود. مابین سالهای ۱۹۸۸ و ۱۹۹۲، او در برخی از فقیرترین جوامع آفریقا، آمریکای جنوبی و آسیا فعالیت داشت. در دسامبر ۱۹۹۲، او نشان افتخار آزادی رئیسجمهوری را بهعنوان سفیر حسن نیت یونیسف دریافت کرد و یک ماه بعد، در ۶۳سالگی بر اثر سرطان آپاندیس در خانهاش در سوئیس درگذشت.