ادموند پندلتون
وکیل آمریکایی / From Wikipedia, the free encyclopedia
ادموند پندلتون (Edmund Pendleton) (زادهٔ ۹ سپتامبر ۱۷۲۱- درگذشتهٔ ۲۳ اکتبر ۱۸۰۳)، از طبقهٔ زارعین ویرجینیا، سیاستمدار، وکیل، قاضی و یکی از پدران بنیانگذار ایالات متحده آمریکا بود. او پیش از جنگ انقلاب آمریکا و در طول آن، در مجلس ویرجینیا خدمت کرد و تا منصب رئیس مجلس نمایندگان ترقی نمود. پندلتون در کنار جورج واشینگتن و پاتریک هنری در نخستین کنگرهٔ قارهای به عنوان نمایندهٔ ویرجینیا شرکت کرد و اتحادیهٔ قارهای را امضاء نمود. او همچنین مجمعهایی را رهبری کرد که در آنها ویرجینیا اعلام استقلال (۱۷۷۶) کرده و قانون اساسی ایالات متحده آمریکا (۱۷۸۸) را پذیرفت.
ادموند پندلتون | |
---|---|
اولین قاضی ارشد ویرجینیا | |
دوره مسئولیت ۲۴ دسامبر ۱۷۸۸ – ۲۳ اکتبر ۱۸۰۳ | |
پس از | تأسیس موقعیت |
پیش از | پیتر لیونز |
فرماندار ویرجینیای کنشگر | |
دوره مسئولیت ۱۶ اوت ۱۷۷۵ – ۵ ژوئیه ۱۷۷۶ | |
پس از | تأسیس موقعیت |
پیش از | پاتریک هنری |
اطلاعات شخصی | |
زاده | ۹ سپتامبر ۱۷۲۱ شهرستان کارولین، مستعمره ویرجینیا، آمریکای بریتانیا |
درگذشته | ۲۳ اکتبر ۱۸۰۳ (۸۲ سال) ادموندزبری، شهرستان کارولین، ویرجینیا، US |
آرامگاه | قبرستان کلیسای اسقفی بروتون پاریش، ویلیامزبرگ |
ملیت | آمریکایی |
حزب سیاسی | فدرالیست (غیررسمی) |
همسر(ان) | اولین، الیزابت روی، دومین، سارا پولارد |
پیشه | وکیل، قاضی، نماینده نخستین کنگره قارهای |
برعکس رقیب سیاسی همعصرش هنری، او فردی میانهرو و در آغاز به صلح و آشتی امیدوارتر از شورش و طغیان بود. پندلتون به همراه توماس جفرسون و جورج وایت، پس از جدایی از بریتانیا کد قانونی ویرجینیا را تغییر دادند. او در نظر معاصران ممکن است بیشتر به عنوان قاضی برجسته باشد؛ به ویژه در نقشهای استینافی که بیست و پنج سال آخر عمرش را به آن اختصاص داد. یکی از این نقشها رهبری آنچه بود که امروزه با نام دادگاه عالی ویرجینیا شناخته میشود.
با شنیدن خبر فوت او کنگره موافقت کرد به مدت سی روز نشان سوگواری را بر لباسهایشان نصب کنند و بیان کردند: «افسوس که ستارهٔ دیگری از آسمان پرشکوه پرهیزگاری و استعداد افول کرد که مردم ایالات متحده آمریکا را در مبارزه برای استقلال رهبری مینمود».[1]