اردوگاه کار اجباری سایمیشته
From Wikipedia, the free encyclopedia
اردوگاه کار اجباری سایمیشته اردوگاهی نازی برای کار اجباری و پاکسازی در طول جنگ جهانی دوم بود. این اردوگاه در محل پیشین پارک تفریحی بلگراد در نزدیکی شهر زمون، در دولت مستقل کرواسی (NDH) واقع شده بود. این اردوگاه توسط واحدهای آینزاتسگروپن اساس مستقر در صربستان اشغالی سازماندهی و اداره میشد. اردوگاه در سپتامبر ۱۹۴۱ عملیاتی و در ۲۸ اکتبر همان سال رسماً افتتاح شد. آلمانیها آن را اردوگاه یهودیان در زِمون (به [Judenlager Semlin] Error: {{Lang-xx}}: متن دارای نشانهگذاری ایتالیک است (راهنما)) نامیدند. در پایان سال ۱۹۴۱ و ابتدای سال ۱۹۴۲، هزاران زن، کودک و خردسال یهودی به همراه ۵۰۰ مرد یهودی و ۲۹۲ زن و کودک کولی که بیشتر آنها از اهالی نیش، اسمدرفو و شاباتس بودند به اردوگاه آورده شدند. زنان و کودکان در پادگانهای موقت قرار گرفتند و دچار چندین همهگیری آنفلوانزا شدند. زندانیان در شرایط نامطلوب نگهداری میشدند، غذای ناکافی برای آنها فراهم میشد و بسیاری از آنها در زمستان ۱۹۴۱–۴۲ از سرما یخ زدند. میان ماههای مارس و مه ۱۹۴۲، آلمانیها با وانت گازی که از برلین فرستاده شده بود، هزاران زندانی یهودی را کشتند.
اردوگاه کار اجباری سایمیشته | |
---|---|
دستگاه مختصات جغرافیایی | ۴۴°۴۸′۴۶″ شمالی ۲۰°۲۶′۴۲″ شرقی |
مکان | استارو سیمیشته، دولت مستقل کرواسی |
اداره شده توسط |
|
استفادهٔ اصلی | مرکز نمایشی-تفریحی |
دورهٔ فعالیت | سپتامبر ۱۹۴۱ – ژوئیه ۱۹۴۴ |
انواع زندانیان | اغلب صربها، یهودیان، مردم کولی و ضدفاشیستها |
تعداد زندانیان | ۵۰٬۰۰۰ |
تعداد کشته | ۲۰٬۰۰۰–۲۳٬۰۰۰ |
وبگاه | www |
با پایان کشتار با گاز، مجموعه به اردوگاه کار اجباری زمون (به آلمانی: Anhaltelager Semlin) تغییر نام داده شد و برای نگهداری آخرین گروه از یهودیانی که در سپتامبر ۱۹۴۳ با تسلیم ایتالیا دستگیر شده بودند، استفاده شد. در طی این دوره، سایمیشته برای نگهداری پارتیزانهای یوگسلاوی، چتنیکها، هواداران جنبشهای مقاومت یونان و آلبانیایی و دهقانان صرب از روستاهای دیگر مناطق دولت مستقل کرواسی مورد بهره قرار میگرفت. حدود ۳۲٬۰۰۰ زندانی، بیشتر صرب، از اردوگاه گذر کردند که ۱۰٬۶۰۰ تن از آنها یا کشته شدند یا به دلیل گرسنگی و بیماری درگذشتند. شرایط درون سایمیشته چنان نامناسب بود که برخی به مقایسه آن با یاسنواتس و دیگر اردوگاههای بزرگ کار اجباری در سراسر اروپا پرداختهاند. در سال ۱۹۴۳ و ۱۹۴۴، شواهد جنایات انجام شده در اردوگاه توسط واحدهای اساس-اشتاندارتنفورر پاول بلوبل تخریب شد و هزاران جسد از گورهای دسته جمعی بیرون کشیده و سوزانده شد. در ماه مه ۱۹۴۴، آلمانیها کنترل اردوگاه را به NDH منتقل کردند و در ژوئیه همان سال اردوگاه تعطیل شد. برآورد تعداد مرگ و میرها در سایمیشته از ۲۰٬۰۰۰ تا ۲۳٬۰۰۰ تن متغیر است، و تعداد کشتهشدگان یهودی از ۷٬۰۰۰ تا ۱۰٬۰۰۰ تن تخمین زده میشود. تصور میشود که نیمی از یهودیان صربستان در این اردوگاه از میان رفته باشند.
بیشتر آلمانیهای مسئول در این اردوگاه دستگیر و به محاکمه کشانده شدند. چند نفر به جمهوری سوسیالیستی یوگسلاوی استرداد و سپس اعدام شدند. فرمانده قرارگاه هربرت آندورفر و معاون وی ادگار اِنگه در دهه ۱۹۶۰ پس از سالها پنهان شدن دستگیر شدند. به هر دو نفر به ترتیب در آلمان غربی و اتریش حکم زندان کوتاهمدت داده شد، اگرچه آنگه با توجه به پیری و مشکلات سلامتی هرگز زندانی نشد.