القاگر
قطعهای الکترونیکی دوپایانهای غیرفعال که انرژی را در میدان مغناطیسی خود ذخیرهمیکند / From Wikipedia, the free encyclopedia
اِلْقاگَر (به انگلیسی: inductor)[1] یا کویل یا چوک یک قطعه الکترونیکی، غیرفعال (به انگلیسی: Passive) و معمولاً دو-پایانهای است که به آن «پیچه»، «سیمپیچ» یا «سِلف» نیز میگویند. القاگر، در برابر تغییرهای جریان الکتریکی مقاومت میکند. این افزاره معمولاً از رسانایی مانند یک سیم که به صورت سیمپیچ درآمده است و به دور هستهای از جنس آهن یا کربن خاص به نام «فِرّیت» پیچیدهشده، تشکیل میشود.
نوع | کنشپذیر |
---|---|
اصول کارکرد | القای الکترومغناطیسی |
نخستین تولید | مایکل فارادی (۱۸۳۱) |
نمادهای الکترونیک | |
هنگامی که جریان الکتریکی از القاگر بگذرد، میدان مغناطیسی درونش ایجاد میشود و انرژی در این میدان مغناطیسی موقت ذخیره میشود.[2] وقتی شدت جریان الکتریکی تغییر کند، میدان مغناطیسی متغیّر با زمان، ولتاژی را در رسانا القا میکند و بر اساس «قانون القای الکترومغناطیسی فارادِی»، این ولتاژ مانع از تغییر جریانی میشود که در القاگر قرار داشت؛ بنا بر «قانون لِنْز»، مسیر یک نیروی محرّکهٔ الکتریکی (emf) مخالف مسیر جریانی است که آن را سبب شدهاست.
مشخصهٔ اصلی القاگر، «القاوَری» است که یکایش در دستگاه بینالمللی یکاها (SI)، «هِنری» است و با (H) نمایانده میشود؛ که به نام «جوزِف هِنری»، دانشمند و مهندس آمریکایی سدهٔ نوزدهم میلادی، نامگذاری شدهاست.
بیشتر القاگرها هستهای مغناطیسی، ساختهشده از آهن یا فِریت دارند که سیمپیچ به دور آنها بسته میشود و باعث افزایش میدان مغناطیسی و القاوَری میشود.
مقاومتها، خازنها و القاگرها از عناصر خطی و غیرفعال تشکیل دهندهٔ مدارهای الکترونیکی هستند. از القاگرها بهطور گسترده در سامانههایی که با جریان متناوب کار میکنند، استفاده میشود.
از القاگرها برای جلوگیری از عبور سیگنال با فرکانس زیاد نیز استفاده میشود؛ زیرا القاگر، جریان مستقیم را میگذرانَد، امّا مانع از گذر جریان متناوب با فرکانس زیاد میشود. القاگرهایی که به این منظور طرّاحی شدهاند، چُوک (مسدودکننده، Choke) نامیده میشوند. از دیگر کاربردهای القاگر میتوان به استفاده از آنها در فیلترهای الکترونیکی برای جداسازی سیگنالها با بسامدهای گوناگون و در مدارهای تیونر (تنظیم کننده) گیرندههای رادیو و تلویزیون نام برد.