اولاف پالمه
سیاستمدار سوئدی / From Wikipedia, the free encyclopedia
سون اولوف یوآکیم پالمه (به سوئدی: Sven Olof Joachim Palme) (زاده ۳۰ ژانویهٔ ۱۹۲۷ در استکهلم – درگذشته ۲۸ فوریهٔ ۱۹۸۶ در استکهلم) سیاستمدار سوئدی بود. او از ۱۹۶۹ تا ۱۹۸۶ رهبر حزب سوسیال دموکرات سوئد و در ۲ دوره از ۱۹۶۹ تا ۱۹۷۶ و از ۱۹۸۲ تا مرگش در ۱۹۸۶ نخستوزیر سوئد بود. او به عنوان یکی از مخالفان بزرگ جنگ ویتنام و حامیان دولت کمونیست در کوبا و نیکاراگوئه و منتقد بزرگ رژیم آپارتاید در آفریقای جنوبی شناخته میشد.[1]
این مقاله نیازمند ویکیسازی است. لطفاً با توجه به راهنمای ویرایش و شیوهنامه، محتوای آن را بهبود بخشید. |
اولاف پالمه | |
---|---|
نخستوزیر سوئد | |
دوره مسئولیت ۱۹۸۲ – ۱۹۸۶ | |
پادشاه | کارل گوستاف شانزدهم |
پس از | توربیورن فلدین |
پیش از | اینگوار کارلسون |
دوره مسئولیت ۱۹۶۹ – ۱۹۷۶ | |
پادشاه | گوستاو آدولف ششم سوئدکارل گوستاف شانزدهم |
پس از | تاگه الاندر |
پیش از | توربیورن فلدین |
رهبر حزب کارگران سوسیال دموکرات سوئد | |
دوره مسئولیت ۱۹۶۹ – ۱۹۸۶ | |
اطلاعات شخصی | |
زاده | سون اولوف یوآکیم پالمه ۳۰ ژانویهٔ ۱۹۲۷ استکهلم، سوئد |
درگذشته | ۲۸ فوریهٔ ۱۹۸۶ (۵۹ سال) استکهلم، سوئد |
ملیت | سوئد |
حزب سیاسی | حزب کارگران سوسیال دموکرات سوئد |
همسر(ان) | یِلِنا رِنِرُوا (ا. ۱۹۴۸–۱۹۵۲) لیسبت پالمه (ا. ۱۹۵۶–۱۹۸۶) |
فرزندان | یوآکیم، مُرتِن، و ماتیاس |
محل تحصیل | دانشگاه استکهلم کالج کنیون |
پیشه | سیاستمدار |
امضا | |
خدمات نظامی | |
وفاداری | Sweden |
خدمت/شاخه | ارتش سوئد |
سالهای خدمت | ۱۹۴۵–۱۹۴۷ نیروی ذخیره: ۱۹۴۷–۱۹۷۷ |
درجه | سروان |
یگان | هنگ توپخانه |
شهرت او در ایران بیشتر به آن سبب است که در جریان جنگ ایران و عراق در دهه ۱۹۸۰ (میلادی) نقش میانجی را از سوی سازمان ملل متحد به عهده داشت.[2]
پالمه که از طرفداران دیرینه نخستوزیر تاگه الاندر بود، در سال ۱۹۶۹ نخستوزیر سوئد شد ودر راس شورای خاص قرار گرفت. وی پس از شکست در انتخابات عمومی ۱۹۷۶، که به ۴۰ سال حکومت بی وقفه حزب سوسیال دموکرات پایان داد، از سمت خود کنار رفت؛ در حالیکه رهبر مخالفان بود. وی به عنوان میانجی ویژه سازمان ملل متحد در جنگ ایران و عراق خدمت کرد و در سال ۱۹۷۹ رئیس شورای نوردیک شد. وی در سال ۱۹۷۹ با دومین شکست روبرو شد، اما پس از پیروزیهای انتخاباتی الکترال، او در سالهای ۱۹۸۲ تا ۱۹۸۶ بار دیگر به سمت نخستوزیری بازگشت و تا زمان مرگ در این سمت حضور داشت.[3]
پالمه از سال ۱۹۶۰ به بعد در سوئد و همچنین در سیاست بینالملل یک شخصیت محوری و قطبی بود.[4] او در سیاست جنبش عدم تعهد خود نسبت به ابرقدرتها، همراه با حمایت از جنبشهای آزادیبخش متعدد پس از استعمارزدایی، از جمله، بحث برانگیزترین، حمایت اقتصادی و صوتی از تعدادی از دولتهای جهان سوم، ثابت قدم بود.