برهموم
From Wikipedia, the free encyclopedia
کلمه "بره موم" مرکب است که از دو واژه یونانی πρό (pro = قبل) و πόλις (polis = شهر) گرفته شده است که به معنای آخرین نقطه دفاعی قبل از شهر (یا کندو) است. قدمت استفاده از بره موم حداقل به 300 سال قبل از میلاد برمی گردد [1]، زمانی که از خواص رزینی و چسب مانند آن استفاده شد. یونانیان از بره موم برای آبسه استفاده کرده اند. بقراط بره موم را برای بهبود زخم توصیه می کرد در حالی که دموکریتوس پیشنهاد می کرد که طول عمر و سلامتی را می توان با مصرف فرآورده های زنبور عسل، از جمله بره موم، به دست آورد. آشوری ها از آن برای التیام زخم ها و تومورها استفاده می کردند در حالی که مصریان بره موم را در ترکیبات مومیایی کردن قرار می دادند [2]. بَرهموم مادهای رزینی شبیه موم و از تولیدات زنبور عسل است، حالت آن خمیری شکل و چسبناک با بوی مطبوع که رنگ آن از سبز تا قهوهای تیره متغیر است. رنگ و عطر بره موم در مناطق مختلف متفاوت بوده و خصوصیات آن بستگی به نوع گیاهان موجود در هر منطقه دارد. بره موم، در هوای سرد، ترد و شکننده و در هوای گرم، نرم و چسبناک میشود.
این مقاله به هیچ منبع و مرجعی استناد نمیکند. |
بره موم به واسطه خواص میکروب کشی آن در کشورهای مختلف نیز کاربرد وسیعی در بهداشت و درمان برخی از بیماریها داشته و امروزه به اشکال مختلف ازجمله صابون، کپسول، پماد، خمیردندان در بسیاری از کشورها استفاده می شود.[3]
در انگلیسی به بره موم چسب زنبور هم میگویند.