دادگاه حقوق بشر اروپا
دادگاه فرا ملی ایجاد شده توسط شورای اروپا / From Wikipedia, the free encyclopedia
دادگاه حقوق بشر اروپا در سال ۱۹۵۹ میلادی و به ابتکار شورای اروپا پایهگذاری گردید. در ۴ نوامبر سال ۱۹۵۰ میلادی، پیمان حفظ حقوق بشر و آزادیهای اساسی در شهر رم به امضای کشورهای اروپایی رسید. در مارس سال ۱۹۵۲ و ژانویه ۱۹۶۰ نیز پروتکلهای الحاقی به آن افزوده شد. طبق این پیمان، دولتهای عضو متعهد میشوند که در حفظ حقوق اساسی ملتهای خود بکوشند و همچنین عدم شکنجه، کار اجباری و بردگی تضمین شود. برپایه این پیمان، تا زمانی که مدارک قابل قبولی وجود نداشته باشد، متهم بی گناه فرض میشود. همچنین آزادی عقیده، مذهب، تجمعات مسالمتآمیز، اتحادیه کارگری، حق ازدواج و تشکیل خانواده و در ضمن منع هرگونه تبعیض، از اصول این پیمان است. بر پایه پروتکلهای الحاقی، احترام به حق مالکیت، حق آموزش و حق انتخابات آزاد نیز به رسمیت شمرده میشود.
European Court of Human Rights | |
---|---|
بنیانگذاری | 1959 (initially) 1998 (permanent) |
مکان | استراسبورگ، فرانسه |
قدرتگرفته از | کنوانسیون حقوق بشر اروپا |
استیناف به | Grand Chamber of the European Court of Human Rights |
شمار اعضا | 47 judges. One from each of the 47 member states of the شورای اروپا |
وبگاه | |
President | |
کنونی | روبرت راگنار اسپانو |
از | 2010 (judge), 2015 (President) |
با این حال طبق ماده پانزدهم این پیمان، دولتهای عضو اجازه مییابند تا در زمان جنگ یا خطرات عمومی دیگر، بخشهایی از این پیمان را به حالت تعلیق درآورند. با این وجود برخی موارد به هیچ وجه قابل لغو نیست، از جمله کشتن افراد به استثنای موارد مجاز در جنگ، شکنجه، بردگی و رفتارهای غیرانسانی.