دودمان سوئی
From Wikipedia, the free encyclopedia
امپراتوری سوئی (۵۸۹–۶۱۸ میلادی) سلسلهای کوتاه مدت در تاریخ چین است که پس از ۴ قرن ناآرامی و آشوب، آرامش را تا حدی به چین بازگردانده و در آخر با ظهور دودمان تانگ سقوط کرد.
این مقاله به هیچ منبع و مرجعی استناد نمیکند. |
این مقاله بهنظر از دیدگاه یک هوادار نوشته شده و دیدگاه بیطرفانهای نداشته باشد. |
سوئی کبیر 隋朝 Sui dynasty | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
۵۸۱–۶۱۸ | |||||||||||
سلسله سوئی حدود سال ۶۰۹ میلادی | |||||||||||
پایتخت | چانگ آن (۵۸۱–۶۰۵)، لوئویانگ (۶۰۵–۶۱۴) | ||||||||||
زبان(های) رایج | چینی میانه | ||||||||||
دین(ها) | آیین بودایی، تائوئیسم، کنفسیوسگرایی، ادیان سنتی چینی | ||||||||||
حکومت | پادشاهی | ||||||||||
فرمانرویان | |||||||||||
• ۵۸۱–۶۰۴ | امپراتور وون | ||||||||||
• ۶۰۴–۶۱۷ | امپراتور یانگ (سوئی) | ||||||||||
• ۶۱۷–۶۱۸ | امپراتور گونگ | ||||||||||
Chancellor | |||||||||||
تاریخ | |||||||||||
• بر تخت نشستن یانگ جیان | ۴ مارس ۵۸۱ | ||||||||||
• برچیده شدن توسط گائوزو (دودمان تانگ) | ۲۳ مه ۶۱۸ | ||||||||||
مساحت | |||||||||||
612 est. | ۴٬۱۰۰٬۰۰۰ کیلومتر مربع (۱٬۶۰۰٬۰۰۰ مایل مربع) | ||||||||||
جمعیت | |||||||||||
• | ۴۶٬۰۱۹٬۹۵۶ | ||||||||||
واحد پول | Chinese coin, Chinese cash | ||||||||||
| |||||||||||
امروز بخشی از | چین ویتنام |
این حکومت توسط یانگ جیان (امپراتور وون) تأسیس شد که یکی از اعضای اشراف نظامی بود که در طول دوره طولانی تقسیم در شمال غربی توسعه یافته بود. پایتخت سوئی در ابتدا در داکسینگ (چانگ آن، شیان مدرن) مستقر بود، اما بعداً در سال ۶۰۵ به لویانگ منتقل شد، که دوباره به عنوان یک شهر برنامهریزی شده تأسیس شد. شاه وون و جانشین او، امپراتور یانگ، اصلاحات متمرکز مختلفی را انجام دادند، از جمله مهمترین آنها سیستم همسطح با هدف کاهش نابرابری اقتصادی و بهبود بهرهوری کشاورزی، سیستم پنج اداره و شش هییت [zh]، که قبل از سه بخش و شش وزارتخانه بود. سیستم، و استانداردسازی و یکسانسازی مجدد ضرب سکه. سوئیها همچنین گسترش بودیسم را در سراسر امپراتوری تشویق کردند در اواسط دوران سوئی، ایالت رونق قابل توجهی را تجربه کرد و از مازاد کشاورزی فراوانی برخوردار بود که از رشد سریع جمعیت حمایت میکرد.
سوئی در بسیاری از پروژههای بزرگ ساختمانی، از جمله کانال بزرگ، گسترش دیوار بزرگ و بازسازی لویانگ شرکت داشت. این کانال لوئویانگ را در شرق با چانگان در غرب، با مراکز اقتصادی و کشاورزی شرقی به سمت جیانگدو (در حال حاضر یانگژو، جیانگ سو) و یوهانگ (اکنون هانگژو، ژجیانگ) و با مرزهای شمالی (نزدیک به مدرن) مرتبط میکند. در حالی که انگیزههای اولیه کانال، بهبود محمولههای غلات به پایتخت و تدارکات نظامی - از جمله حمل و نقل نیروها بود - مسیر جدید و مطمئن داخلی در نهایت تجارت داخلی، جریان مردم و تبادل فرهنگی را برای قرنها تسهیل میکرد. این پروژههای بزرگ توسط یک بوروکراسی متمرکز کارآمد رهبری میشد، اما میلیونها کارگر را با هزینههای انسانی سنگین به اجبار به خدمت سربازی فرستاد.
پس از یک سری لشکرکشیهای فاجعه بار علیه گوگوریو در شبه جزیره کره که با شکست در سال ۶۱۴ به پایان رسید، سلسله تحت یک سری شورشهای مردمی از هم پاشید که در نهایت منجر به ترور امپراتور یانگ توسط وزیر او، یوون شد. سلسله ای که متأسفانه فقط سی و هفت سال دوام آورد، توسط جنگهای بلندپروازانه و پروژههای ساختمانی تضعیف شد که منابع آن را بیش از حد گسترش داد. به ویژه، در زمان امپراتور یانگ، مالیاتهای سنگین و وظایف کار اجباری در نهایت باعث شورشهای گسترده و جنگ داخلی کوتاه پس از سقوط سلسله شد.
این سلسله غالباً با سلسله قبلی چین مقایسه میشود که چین را نیز پس از یک دوره طولانی تقسیمبندی متحد کرد. اصلاحات و پروژههای ساختمانی گستردهای برای تحکیم دولت تازه متحد شده، با تأثیرات طولانیمدت فراتر از سلطنت کوتاه سلسلهای آنها انجام شد. این حکومت با امپراتوری شیلا تا پایان سقوط روابط بسیار خوبی داشت و بیشتر در حال جنگ با کوگوریو بود.