زبان مصری محاورهای
زبان مصریان معاصر / From Wikipedia, the free encyclopedia
زبان مصری محاورهای یا زبان مصری نو (به مصری محاورهای: اللغه المصريه الحديثه) یکی از زبانهای متاثر از عربی است که در دلتای نیل در مصر سفلی رایج میباشد. بسیاری از زبانشناسان از کاربرد اصطلاح عربی برای این زبان پرهیز نموده و زبان مصری محاورهای را عنوان دقیقتری برای توصیف آن میدانند هرچند این زبان نباید با زبان مصری کهن که یک زبان نامتاثر از عربی بوده است یکسان در نظر گرفته شود. زبان عربی در پی فتح مصر به دست مسلمانان و گسترش اسلام در قرن هفتم میلادی در مصر رایج شد و منجر به زایش زبان مصری محاورهای شد که دستور زبان آن در بسیاری از موارد با عربی قدیم متفاوت است. زبان قبطی که زبان اولیه بومیان مصر پیش از عربی بود، در دستور و واژگان بسیار بر این زبان تأثیر گذاشتهاست.
زبان مصری محاورهای | |
---|---|
اللغه المصريه الحديثه | |
بیان | [elˈlæhgæ l.mɑsˤˈɾejjɑ] |
زبان بومی در | مصر |
شمار گویشوران | ۷۶،۰۰۰،۰۰۰ (۲۰۲۱)[1] |
آفروآسیایی
| |
الفبای عربی الفبای زبان لاتین (دوم) | |
کدهای زبان | |
ایزو ۳–۶۳۹ | arz |
گلاتولوگ | egyp1253 [2] |
این نوشتار شامل نمادهای آوایی آیپیای است. بدون پشتیبانی مناسب تفسیر، ممکن است علامتهای سوال، جعبه یا دیگر نمادها را جای نویسههای یونیکد ببینید. |
زبان مصری محاورهای، زبان دوم مشترک بین تمام عربهاست و دلیل آن وجود انبوه فیلمها، برنامههای تلویزیونی و رادیویی، ترانهها و منابع به این زبان است. لهجهٔ قاهرهای غالبترین لهجهٔ این زبان است. گرچه زبان مصری محاورهای یک زبان محاورهای است، گونهٔ نوشتاری آن در رمانها، نمایش نامهها و شعرها (ادبیات بومی) و همچنین در کمیکها، تبلیغات، برخی از روزنامهها و رونوشتهای آهنگهای محبوب استفاده میشود. در حالی که در بیشتر رسانههای نوشتاری و گزارشهای خبری تلویزیونی، عربی نوین معیار کاربرد دارد.