سایوز (ماهوارهبر)
From Wikipedia, the free encyclopedia
سایوز (روسی: Союз، به معنی «اتحاد»، و با شاخص جیآراییو 11A511) نام خانوادهای از موشکهای ماهوارهبر روسی و شوروی است که توسط OKB-1 توسعه یافته و توسط مرکز فضایی راکت پروگرس در سامارا، روسیه ساخته شدهاست. سایوز با بیش از ۱۹۰۰ پرواز از زمان آغاز به کار خود در سال ۱۹۶۶، تا سال ۲۰۲۱ پرمصرفترین ماهوارهبر در جهان است.[1]
عملکرد | پرتابگر |
---|---|
سازنده | OKB-1 Progress Rocket Space Centre |
کشور مبدأ | شوروی روسیه |
ابعاد | |
تعداد مراحل | 3 |
راکتهای مرتبط | |
خانواده | R-7 |
تاریخچهٔ پرتاب | |
وضعیت | فعال |
سایتهای پرتاب |
|
نخستین پرواز | 28 November 1966 |
افراد یا محمولههای منتقلشده | Soyuz Progress |
برای نزدیک به یک دهه، از آخرین پرواز شاتل فضایی در سال ۲۰۱۱ تا اولین مأموریت موشک فالکون ۹ اسپیس ایکس در سال ۲۰۲۰، موشکهای سایوز تنها وسیله پرتابی بودند که قادر و مورد تأیید برای انتقال فضانوردان به ایستگاه فضایی بینالمللی بودند.
ماهوارهبر سایوز به عنوان پرتابگر برای فضاپیمای خدمهدار سایوز به عنوان بخشی از برنامه فضایی سایوز، و همچنین برای پرتاب فضاپیمای تدارکاتی بدون سرنشین پروگرس به ایستگاه فضایی بینالمللی و برای پرتابهای تجاری که توسط Starsem و Arianespace به بازار عرضه شده و اداره میشوند، استفاده میشود. همه موشکهای سایوز از پیشرانه RP-1 (سوختی شبیه به سوخت جت) و اکسیژن مایع (LOX) استفاده میکنند، به استثنای Soyuz-U2 که از سینتین، گونهای از RP-1، همراه با LOX استفاده میکرد. خانواده سایوز زیر مجموعهای از خانواده موشکهای R-7 است.