کودکان در هولوکاست
From Wikipedia, the free encyclopedia
در طول هولوکاست، کودکان به ویژه در معرض خطر مرگ تحت رژیم نازی قرار داشتند. تخمین زده میشود که 1.5 میلیون کودک، تقریباً همگی یهودی، در جریان هولوکاست، یا مستقیماً توسط نازی ها یا در نتیجه مستقیم اقدامها آنان، کشته شدند. در پایان جنگ، تنها 150000 کودک یهودی در اروپا باقی ماندند.
نازی ها کشتن کودکان مردم «ناخواسته» یا «خطرناک» را مطابق با دیدگاه های ایدئولوژیک خود، چه به عنوان بخشی از ایده نژادی نازیها یا به عنوان یک اقدام امنیتی پیشگیرانه، توجیه میکردند. آنان به ویژه کودکان یهودی را هدف قرار میدادند، اما همچنین کودکان لهستانی و رومانی (که آنها را کولی مینامیدند) و کودکان دارای ناتوانی های جسمی یا ذهنی را نیز هدف میگرفتند. نازی ها و همدستان آنان کودکان را به دلایل ایدئولوژیک و در انتقام از حملات واقعی یا ادعایی چریکها میکشتند. کشتارهای اولیه با تشویق نازیها در عملیات T4 انجام میشد، جایی که کودکان معلول با گاز کربن منوکسید، گرسنگی، تزریق فنول به قلب یا حلق آویز کشته میشدند.
تعداد کمی از کودکان نجات یافتند. برخی به سادگی زنده ماندند، اغلب در گتو و گاهی در اردوگاه کار اجباری. برخی در برنامههایی مانند انتقال کودکان (آلمانی: Kindertransport) و «هزار کودک» نجات یافتند که در آنها کودکان از سرزمینهای خود گریختند. کودکان دیگری نیز با پنهان شدن نجات یافتند. در طول جنگ و حتی قبل از آن، بسیاری از کودکان آسیبپذیر توسط اُوور دو سکورس او انفان (OSE, سازمان بشردوستانه یهودی) نجات داده شدند.