گرانویل استنلی هال
From Wikipedia, the free encyclopedia
گرانویل استنلی هال (به انگلیسی:Granvil Stanly Hall) (1 فوریه 1846 - 24 آوریل 1924) یک روانشناس و مربی پیشگام آمریکایی بود که اولین دکترای روانشناسی را که در ایالات متحده آمریکا در کالج هاروارد در قرن نوزدهم اعطا شد، کسب کرد. علایق او بر توسعه طول عمر انسان و نظریه تکامل متمرکز بود. هال اولین رئیس انجمن روانشناسی آمریکا و اولین رئیس دانشگاه کلارک بود. [1]در سال 1846 میلادی در مزرعهای واقع در ایالت ماساچوست از ایالات متحده آمریکا به دنیا آمد و در سال ۱۹۲۴ در گذشت. او بنیانگذار انجمن روانشناسی آمریکا بود و تأثیر چشمگیری بر روانشناسی تربیتی گذارد. علاقه علمی او بیشتر روی مسائل دوران رشد کودکان و نظریه تکامل متمرکز بود.[2]در سال ۱۹۰۴، جی. استنلی هالِ روانشناس، مفهوم «نوجوانی» را در دو کتاب بزرگ تدریس نمود، کتابهایی مملو از توصیفات فیزیولوژیک، روانشناختی و رفتاری که هال با شرم و حیا «علمی» خوانده بود. این دو کتاب به مرجع اکثر بحثهای مربوط به نوجوانی در چندین دههٔ بعد تبدیل شد. طبق یک نظر سنجی که در سال ۲۰۰۲ در نشریه علمی :Review of General Psychologyen:Review of General Psychology منتشر شد. گرانویل استنلی هال، در میان روانشناسانی که در قرن بیستم به آنها، بیش از دیگران استناد شده بود؛ در رتبه ۷۲ قرار داشت.
گرانویل استنلی هال | |
---|---|
نام هنگام تولد | گرانویل استنلی هال |
زادهٔ | ۱ فوریهٔ ۱۸۴۶ اشفیلد، ماساچوست، ایالات متحده |
درگذشت | ۲۴ آوریل ۱۹۲۴ (۷۸ سال) |
ملیت | آمریکایی |
محل تحصیل | |
پیشینه علمی | |
شاخه(ها) | روانشناس |
استاد راهنما | ویلیام جیمز |
دانشجویان دکتری | ویلیام لو برایان |