زوج دارلینگتون
From Wikipedia, the free encyclopedia
در الکترونیک، ترانزیستور دارلینگتون که اغلب زوج دارلینگتون(س.هوشیار) (به انگلیسی: Darlington pair) نامیده میشود یک ساختار ترکیبی است که شامل دو ترانزیستور دو قطبی (به صورت مجتمع یا قطعات مجزا) بههممتصل است. در این ترکیب، امیتر ترانزیستور اول به بیس ترانزیستور دوم وصل میشود. این ترکیب از دو ترانزیستور، که اولی به صورت اِمیتر-پیرو (کلکتور مشترک) به دومی وصل شدهاست، تشکیل میشود که ترانزیستور دوم، جریان تقویتشده از سوی ترانزیستور اول را باز هم تقویت میکند. بنابراین این پیکربندی، بهرهٔ جریان (β، hfe، hFE) بیشتری نسبت به دو ترانزیستور اصلی، به دست میدهد و در حالت مجتمع فضای کمتری از دو ترانزیستور جداگانه اشغال میکند. همچنین این ترکیب مقاومت ورودی به مراتب بزرگتری از امیتر-پیرو یا کلکتور مشترک (با مقاومت ورودی زیر ۵۰۰ کیلو اهم)، بهره ولتاژ نزدیکتر به واحد و بهره جریان بسیار بزرگتری دارد. مقاومت خروجی زوج دارلینگتون، ممکن است بزرگتر یا کوچکتر از یک طبقه امیتر-پیرو باشد.
زوج دارلینگتون را مهندس آزمایشگاههای بل، سیدنی دارلینگتون در ۱۹۵۳ اختراع کرد. یک ترکیب مشابه اما با دو نوع مختلف ترانزیستور (NPN و PSP) زوج زیکلای نام دارد که گاهی، مکمل دارلینگتون نیز نامیده میشود.