دوره سنگوکو
From Wikipedia, the free encyclopedia
دوره سنگوکو (به ژاپنی: 戦国時代, Sengoku jidai) دوران جنگهای داخلی، آشوبهای اجتماعی و دسیسههای سیاسی در ژاپن بود. رویاروییهای نظامی در این دوران به ندرت قطع میشد. دوره سنگوکو از میانههای قرن پانزدهم تا آغاز قرن هفدهم به درازا کشید. با اینکه استبداد نظامی آشیکاگا از همان ساختار نظامی حکومت کاماکورا استفاده میکرد و دولتی جنگسالار را بر اساس همان حقوق و وظایف اقتصادی و اجتماعی بنا نهاده بود، در جلب وفاداری دودمانهای منطقهای دایمیوها، به ویژه آنها که قلمروشان با کیوتو فاصله داشت، موفقیتی کسب نکرد. از همان آغاز قرن ۱۵، رنج و مکنتی که از بلایای طبیعی همچون زلزله و خشکسالی ریشه میگرفت، اغلب باعث شورشهای مسلحانه کشاورزان بیزار از قرض و مالیات بود.
زمان شروع و پایان دوره سنگوکو مورد توافق همه منابع نیست. برای زمان شروع دوره سنگوکو دو نظریه وجود دارد:
- سال ۱۴۵۴ و آغاز شورش کیوتوکو
- سال ۱۴۶۷ و آغاز جنگ اونین
برای پایان دوره سنگوکو نیز پنج نظریه وجود دارد.
- ۱۵۹۰ پایان محاصره اوداوارا (۱۵۹۰) و وحدت کامل ژاپن به دست تویوتومی هیدهیوشی
- ۱۶۰۰ پایان نبرد سکیگاهارا
- ۱۶۰۳ آغاز شوگونی توکوگاوا ایهیاسو
- ۱۶۱۵ پایان محاصره اوساکا و نابودی خاندان تویوتومی
- ۱۶۳۸ پایان شورش شیمابارا