کنوانسیون وین درباره حقوق معاهدات
From Wikipedia, the free encyclopedia
کنوانسیون وین دربارهٔ حقوق معاهدات معاهدهای است که حقوق بینالملل عرفی در مورد معاهدات را بیان میکند. تدوین این کنوانسیون از سال ۱۹۴۹ در دستور کار کمیسیون حقوق بینالملل قرار گرفت و متن نهایی آن در سال ۱۹۶۶ در این کمیسیون تصویب شد و در ۲۲ مه ۱۹۶۹ در کنفرانسی با شرکت نمایندگان ۱۱۰ کشور در وین تصویب شد و از ۲۷ ژانویه ۱۹۸۰ (یک ماه پس از تسلیم ۳۵مین سند الحاق یا تصویب)[1] قوت اجرائی یافت.
تاریخ امضا | ۲۳ مه ۱۹۶۹ |
---|---|
مکان امضا | وین |
تاریخ اجرا | ۲۷ ژانویه ۱۹۸۰ |
شرط اجرا | تصویبشده توسط ۳۵ کشور |
امضاکنندگان | ۴۵ |
گروهها | 114 (as of April 2014) |
ضامن | دبیرکل سازمان ملل متحد |
زبانها | عربی، چینی، انگلیسی، فرانسوی، روسی و اسپانیایی |
[[wikisource:Vienna Convention on the Law of Treaties}|Vienna Convention on the Law of Treaties}]] در ویکینبشته |
این کنوانسیون به مدونسازی پایههای حقوق بینالملل معاصر میپردازد. معاهده در این کنوانسیون «یک توافق بینالمللی که بین کشورها بهصورت کتبی منعقد شده و مشمول حقوق بینالملل باشد»[2] تعریف شدهاست؛ و اعلام گردیده که «هر کشور اهلیت انعقاد معاهده را داراست.»[3]
بیشتر کشورها، چه آنها که به این معاهده پیوسته باشند و چه دیگر کشورها، فضل تقدم آن را به عنوان «معاهده معاهدات» مورد تأیید قرار میدهند. کنوانسیون وین در سطح گستردهای به یک راهنمای معتبر برای ایجاد و اجرای معاهدات تبدیل شدهاست.