Վեներա-4
From Wikipedia, the free encyclopedia
Վեներա 4 (ռուս.՝ Венера 4, կամ 4Վ-1 համար 310), խորհրդային Վեներա ծրագրի շրջանակներում արձակված ավտոմատ միջմոլորակային կայան, որը նախատեսված էր Վեներա մոլորակի հետազոտություններ իրականացնելու համար։ Արձակվել է Բայկոնուր տիեզերակայանից Մոլնիա կրող հրթիռով[1]։ Կայանը բաղկացած էր իջեցվող սարքից, որը նախատեսված էր Վեներայի մթնոլորտ մտնելու և պարաշյուտով մակերևույթ իջնելու համար, և կրող կայանից, որը իջեցվող սարքի արձակումից հետո պետք է ծառայեր որպես կապ իջեցվող սարքի հետ։
Կազմակերպություն | ԽՍՀՄ տիեզերական ծրագիր |
---|---|
Հիմնական կապալառուներ | Լավոչկինի ԳԱՄ |
COSPAR ID | 1967-058A[1] |
NSSDCA ID | 1967-058A |
SCN | 02840 |
Ուղեծրի տեսակ | heliocentric orbit? |
Պտույտի ժամկետ | 293 օր |
Գործարկման ամսաթիվ | 1967 հունիսի 12, 02:39:45 UTC[1][2] |
Գործարկման վայր | Բայկոնուր |
Գործարկման հրթիռ | Մոլնիա |
Զանգված | 1106 կգ[1][2] |
Կայանը առաջին հաջողված առաքելությունն էր, որը կատարեց մեկ այլ մոլորակի միջավայրի վերլուծություն տեղում։ Վեներա 4-ը վերադարձրեց Վեներայի մթնոլորտի առաջին քիմիական վերլուծությունը՝ ցույց տալով, որ այն հիմնականում ածխածնի երկօքսիդից է բաղկացած, մյուս նյութերն էին մի քանի տոկոս ազոտ, մեկ տոկոսից ցածր թթվածին և ջրի գոլորշիներով[2]։ Կայանը հայտնաբերեց մոլորակի թույլ մագնիսական դաշտը և չգտավ ռագիացիոն գոտի։ Մթնոլորտի արտաքին շերտը պարունակում էր շատ քիչ ջրածին և այնտեղ բացակայում էր ատոմային թթվածինը։ Կայանը կատարեց մոլորկի առաջին ուղիղ չափումները, որոնք ապացուցում էին, որ Վեներան չափազանց տաք է, նրա մթնոլորտը սպասվածից շատ ավելի խիտ է, և որ այն կորցրել է իր ջրի մեծ մասը երկար ժամանակ առաջ։