პოლინეზია
From Wikipedia, the free encyclopedia
პოლინეზია (ძვ. ბერძნ. πολύς νῆσος – ბევრი კუნძული) – კუნძულების ჯგუფების ერთობლიობა წყნარ ოკეანეში, რომელიც შედგება დაახლოებით 1000 კუნძულისაგან. შედის ოკეანეთის შემადგენლობაში და გაბნეულია წყნარი ოკეანის ცენტრალურ და სამხრეთ ნაწილში 23°30’ ჩრ. გ. — 28° ს. გ. და 176° ა. გ. — 109°20’ დ. გ. შორის. პოლინეზიის კუნძულებზე მცხოვრებ მკვიდრ ხალხს ეძახიან პოლინეზიელებს. მათ აქვთ ბევრი მსგავსი საერთო ნიშნები, მათ შორის ენა, კულტურა და სარწმუნოება.[1] ისტორიულად ისე ჩამოყალიბდა, რომ ისინი არიან გამოცდილი მეზღვაურები, რომლებსაც ღამით ცურვაც შეუძლიათ და ვარსკვლავებზე ორიენტირებაც.
ტერმინი «პოლინეზია» პირველად გამოიყენა ფრანგმა მწერალმა შარლ ბროსმა 1756 წელს და თავიდან გამოიყენებოდა წყნარი ოკეანის ყველა კუნძულთან მიმართებაში. 1831 წელს პარიზის გეოგრაფიულ საზოგადოებაში ლექციის დროს ფრანგმა მოგზაურმა, მეზღვაურმა, ოკეანოგრაფმა ჟიულ სებასტიენ სეზარ დიუმონ-დიურვილმა წამოაყენა წინადადება ამ ტერმინის გამოყენების შეზღუდვაზე.
პოლინეზია ქმნის სამკუთხედს, რომლის წვეროებია: ჰავაის კუნძულები ჩრდილოეთით, აღდგომის კუნძული სამხრეთ-აღმოსავლეთით და ახალი ზელანდია სამხრეთ-დასავლეთით.