არაბული ენა
From Wikipedia, the free encyclopedia
არაბული ენა (არაბულად, თვითსახელრქმევით اَللُّغَةُ اَلْعَرَبِيَّة, al-luġatu al-ʿarabiyya‚ ‚არაბული ენა‘, მოკლე ფორმა العربية, al-ʿarabiyya ‚არაბული‘,) — აფროაზიური ენათა ოჯახის სემიტური შტოს ყველაზე უფრო გავრცელებული ენა, რომლის ზერეგიონული სალიტერატურო ფორმა ფუსჰა (الفصحى / Fuṣḥā) გაერთიანებული ენების ორგანიზაციის 6 ენთაგან ერთ-ერთ ოფიციალურ სამუშაო ენას წარმოადგენს.
არაბულ ენაზე მოლაპარაკეთა რიცხვი სავარაუდოდ 206 მილიონი კაცი ამ ენას მშობლიურ ენად მიიჩნევს, ხოლო 246 მილიონი ადამიანი კი მას მეორე ან მესამე ენად მიიჩნევს. არაბული ენა მსოფლიო ენად საუკუნეების განმავლობაში ყალიბდებოდა უწინარესად ღვთისმსახურების ენის ფუნქციის გამო. თანამედროვე არაბული ენის სტანდარტული ვარიანტი ეფუძნება კლასიკურ არაბულს, - ყურანისა და პოეზიის ენას და იგი ძლიერ განსხვავდება ამ ენისავე სამეტყველო ვარიანტებისაგან.