Осаменост
From Wikipedia, the free encyclopedia
Осаменост — непријатно чувство при кое личноста чувствува силна празнина и самотија, која е резултат на несоодветни социјални врски. Осаменоста исто така може да се опише како психолошка болка, која е всушност психолошки механизам наменет да ја алармира личноста за нејзината изолација и да ја мотивира да бара нови значајни социјални врски.
Осаменоста се преклопува, но сепак се разликува од самотијата. Самотијата е состојба да се биде одвоен од другите; не секој што е сам се чувствува осамено. Како лична емоција, осаменоста може да се почувствува дури и кога личноста е опкружена со други луѓе. Осамен е оној што се чувствува осамено. Причините за осаменоста се различни. Тие вклучуваат социјални, психолошки, емоционални и еколошки фактори.
Истражувањата покажаа дека осаменост има во сите пори на општеството, вклучително и кај луѓето во брак и меѓу луѓето со успешна кариера. Повеќето луѓе чувствуваат осаменост во одерден период од животот, а некои ја чувствуваат пречесто. Ако емоцијата е краткотрајна, осаменоста може да биде корисна; го поттикнува зајакнувањето на односите. Од друга страна, хроничната осаменост во принцип се смета за штетна, со бројни студии во кои се заклучува дека е значаен ризичен фактор кој влијае на менталното и физичкото здравје.