സവാഹ്ലുന്തോ
From Wikipedia, the free encyclopedia
ഇന്തോനേഷ്യയിലെ പടിഞ്ഞാറൻ സുമാത്ര പ്രവിശ്യയിലെ ഒരു നഗരമാണ് സവാഹ്ലുന്തോ (Jawi: ساواهلونتو). പ്രവിശ്യാ തലസ്ഥാനമായ പഡാംഗിൽ നിന്ന് ഏകദേശം 90 കിലോമീറ്റർ (2 മണിക്കൂർ വാഹനയാത്ര) അകലെയായി ഈ നഗരം സ്ഥിതിചെയ്യുന്നു. തെക്കുകിഴക്കേ ഏഷ്യയിലെ ഏറ്റവും പഴക്കം ചെന്ന കൽക്കരി ഖനന സ്ഥലമെന്ന പേരിൽ സവാഹ്ലുന്തോ അറിയപ്പെടുന്നു. ബുക്കിത് ബാരിസാൻ പർവതനിരകളോടുചേർന്ന് ഒരു ഇടുങ്ങിയ താഴ്വരയിൽ ബുക്കിത് പോളൻ, ബുക്കിത് പാരി, ബുക്കിത് മാറ്റോ എന്നിങ്ങനെ നിരവധി കുന്നുകളാൽ ചുറ്റപ്പെട്ടാണ് സവാഹ്ലുന്തോ നഗരം സ്ഥിതിചെയ്യുന്നത്.[2] 273.45 ചതുരശ്ര കിലോമീറ്റർ വിസ്തൃതിയുള്ള ഈ നഗരത്തിലെ ജനസംഖ്യ 2010 ലെ സെൻസസിൽ 56,866, 2015 ലെ സെൻസസിൽ 60,136, ഏറ്റവും പുതിയ ഔദ്യോഗിക കണക്കെടുപ്പിൽ (2019 മധ്യത്തോടെ) 62,779 എന്നിങ്ങനെയാണ്.[3]
സവാഹ്ലുന്തോ | ||
---|---|---|
City | ||
Other transcription(s) | ||
• Jawi | ساواهلونتو | |
സവാഹ്ലുന്തോയിലെ ഗ്രാന്റ് മോസ്ക്. | ||
| ||
Location within West Sumatra | ||
Coordinates: 0°40′S 100°47′E | ||
Country | Indonesia | |
Province | West Sumatra | |
City Established | 1 ഡിസംബർ 1888 | |
• മേയർ | ദേരി അസ്ത | |
• Vice Mayor | Zohirin Sayuti | |
• ആകെ | 273.45 ച.കി.മീ.(105.58 ച മൈ) | |
(mid 2019) | ||
• ആകെ | 62,779 | |
• ജനസാന്ദ്രത | 230/ച.കി.മീ.(590/ച മൈ) | |
[1] | ||
സമയമേഖല | UTC+7 (Indonesia Western Time) | |
Area code | (+62) 754 | |
Climate | Af | |
വെബ്സൈറ്റ് | sawahluntokota.go.id |
പടിഞ്ഞാറൻ സുമാത്രയിലെ ഖനനനഗരങ്ങളിലൊന്നാണ് സവാഹ്ലുന്തോ. കൽക്കരി ഖനന പ്രവർത്തനങ്ങൾക്കൊപ്പം 1882 ൽ ഡച്ചുകാർ ഇത് ഒരു പട്ടണമായി സ്ഥാപിച്ചു. പത്തൊൻപതാം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ മധ്യത്തിൽ ഡച്ച് ജിയോളജിസ്റ്റായിരുന്ന വില്ലെം ഹെൻഡ്രിക് ഡി ഗ്രീവാണ് ഇവിടെ കൽക്കരി കണ്ടെത്തിയത്. വ്യവസായത്തിനും ഗതാഗതത്തിനും കൽക്കരി ആവശ്യമുള്ളതിനാൽ ഈ പ്രദേശത്ത് കൽക്കരി ഖനനം ആരംഭിക്കണമെന്ന് ഡച്ചുകാരോട് നിർദ്ദേശിക്കപ്പെട്ടു. കൽക്കരി കണ്ടെത്തിയതിനുശേഷം ജിയോളജിസ്റ്റുകൾ ഈ പ്രദേശം പതിവായി സന്ദർശിക്കാറുണ്ടായിരുന്നു. ആത്യന്തികമായി 1876-ൽ ഈ പ്രദേശം ഡച്ചുകാർക്ക് കീഴടങ്ങിയതിനുശേഷം കൽക്കരി ഖനനം ആദ്യമായി ആരംഭിച്ചു. ഖനനത്തിന്റെ സുവർണ്ണ കാലഘട്ടം അവസാനിക്കുകയും ഖനികൾ അടച്ചുപൂട്ടുകയും ചെയ്തതിനുശേഷം സവാഹ്ലുന്തോ ഒരു പ്രേത നഗരമായി മാറിയതോടെ ജനസംഖ്യ കുറഞ്ഞു. 2004 ലെ സവാഹ്ലുന്തോ നയം ഈ നഗരത്തെ ഒരു വിനോദസഞ്ചാര നഗരമാക്കി മാറ്റിയതോടെ ജനസംഖ്യയിൽ ഉയർച്ചയുണ്ടായി. 2014 ൽ 29 ശതമാനം വരുമാനം ടൂറിസത്തിൽ നിന്നായിരുന്നപ്പോൾ കൃഷിയിൽ നിന്നുള്ള വരുമാനം വെരും 23 ശതമാനം മാത്രമായിരുന്നു.[4] സവാഹ്ലുന്റോയിലെ ഓംബിലിൻ കൽക്കരി ഖനന പ്രദേശം 2019 ൽ യുനെസ്കോയുടെ ലോക പൈതൃക സ്ഥാനമായി പട്ടികപ്പെടുത്തി.[5]