ဒေဝနာဂရီအက္ခရာ
From Wikipedia, the free encyclopedia
ဒေဝနာဂရီအက္ခရာ(देवनागरी)[8][1]သည် အိန္ဒိယတိုက်ငယ်တွင် အသုံးပြုသော ရှေးဟောင်း ဗြာဟ္မီအက္ခရာကို အခြေခံ၍ ဘယ်မှညာသို့ အဘူဂီဒါ ရေးနည်း တစ်ခု ဖြစ်သည်။[9] အေဒီ ၁ ရာစုမှ ၄ ရာစုအထိ ရှေးခေတ်အိန္ဒိယတွင် တီထွင်ခဲ့ပြီး[1] စီအီး ၇ ရာစုတွင် အသုံးပြုခဲ့သည်။[8][10] သရ ၁၄ လုံးနှင့် ဗျည်း ၃၃ လုံး အပါအဝင် အဓိက အက္ခရာ ၄၇ လုံးဖြင့် ဖွဲ့စည်းထားသည့် ဒေဝနာဂြီအက္ခရာသည် ကမ္ဘာပေါ်တွင် စတုတ္ထမြောက် အကျယ်ပြန့်ဆုံး စာရေးစနစ်[11] ဘာသာစကားပေါင်း ၁၂၀ကျော်တွင် အသုံးပြုလျက် ရှိသည်။
အချက်တိုများ ဒေဝနာဂရီ देवनागरी, အမျိုးအစား ...
ဒေဝနာဂရီ देवनागरी | |
---|---|
ဒေဝနာဂရီအက္ခရာ | |
အမျိုးအစား | |
ဘာသာစကားများ | Apabhramsha, Awadhi, Bhili, Bhojpuri, Boro, Braj, Chhattisgarhi, Dogri, Gujarati, Garhwali, Haryanvi, Hindi, Hindustani, Kashmiri, Konkani, Kumaoni, Magahi, Maithili, Marathi, Marwari, Mundari, Newari, Nepali, Pāḷi, Pahari, Prakrit, Rajasthani, Sadri, Sanskrit, Santali, Saraiki, Sherpa, Sindhi, Surjapuri, and many more. |
အချိန်ကာလ | Early form: 1st century CE[1] Modern form: 7th century CE to present[2][3] |
မိခင်စနစ်များ | |
ညီအစ်မစနစ်များ | Nandinagari Kaithi Gujarati Moḍī |
လားရာ | ဘယ်မှ ညာ |
ISO 15924 | Deva, 315 |
Unicode alias | Devanagari |
ယူနီကုတ်အကွာအဝေး | U+0900–U+097F Devanagari, U+A8E0–U+A8FF Devanagari Extended, U+11B00–11B5F Devanagari Extended-A, U+1CD0–U+1CFF Vedic Extensions |
[a] The Semitic origin of the Brahmic scripts is debated. | |
ပိတ်ရန်