Decime
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
Een decime (van Latijn: decimus, de tiende) is in de muziektheorie het interval in een diatonische toonladder tussen een eerste toon en de daarboven liggende tiende. Een decime omvat negen toonafstanden, en is een samengesteld interval opgebouwd uit een terts en een rein octaaf. Het interval tussen bijvoorbeeld de tonen c en e' is dus een decime. Men zegt dat de e' een decime boven de c ligt. Ook wordt de tweeklank die bestaat uit twee tonen die een decime uit elkaar liggen, als decime aangeduid. De tweeklank c-e' is een decime, of de tonen c en e' vormen een decime.