Johan Anthierens
Belgisch schrijver (1937–2000) / Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
Johan Anthierens (Machelen, 22 augustus 1937 — Dilbeek, 20 maart 2000) was een Vlaams journalist, columnist, publicist, schrijver en satiricus.
Johan Anthierens | ||||
---|---|---|---|---|
Johan Anthierens, 1986 | ||||
Algemene informatie | ||||
Geboren | 22 augustus 1937 | |||
Geboorteplaats | Machelen | |||
Overleden | 20 maart 2000 | |||
Overlijdensplaats | Dilbeek | |||
Land | België | |||
Beroep | journalist, columnist | |||
Werk | ||||
Genre | satire, sarcasme, ironie | |||
Uitgeverij | Kritak, EPO | |||
Onderscheidingen | Geuzenprijs (1979) | |||
Dbnl-profiel | ||||
|
Hij werd berucht in Vlaanderen met zijn scherpe, geëngageerde en controversiële columns en meningen, waarvoor hij evenveel bewondering als kritiek te verwerken kreeg. Hij publiceerde onder meer in Knack en richtte het satirische blad De Zwijger op, dat slechts twee jaar zou blijven bestaan.
Bij het grote publiek werd hij bekend via zijn televisieoptredens, onder meer in de Wies Andersen Show en Noord-Zuid. Hij werd weleens een enfant terrible genoemd, een term die hem zelf stoorde. Anthierens noemde 'ergernis' zijn 'eerste natuur' en het inspireerde hem tot veel van zijn stukken en meningen. In een barokke stijl schopte hij genadeloos tegen allerlei heilige huisjes, zoals de monarchie, de Kerk, het establishment en het taboe omtrent het inkomen en de emolumenten van zijn gasten in praatprogramma's.
Samen met Louis De Lentdecker en Maurice De Wilde vormde hij de Grote Drie van de Vlaamse kritische journalistiek.