Principe van Kerckhoffs
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
Het principe van Kerckhoffs (ook hypothese van Kerckhoffs of wet van Kerckhoffs) is een principe uit de cryptografie dat geformuleerd werd door Auguste Kerckhoffs in de 19e eeuw: een versleutelingssysteem moet veilig zijn zelfs als alle details van het systeem, behalve de sleutel, publiek bekend zijn.
Kerckhoffs' principe werd anders gesteld (mogelijk onafhankelijk) door Claude Shannon als "de tegenstander kent het systeem", ofwel je moet een systeem ontwerpen onder de aanname dat de vijand onmiddellijk volledig met het systeem bekend zal zijn. Het wordt als een basisregel gebruikt door specialisten in geheimschrift en staat in tegenstelling tot "security through obscurity".