RSC Anderlecht in het seizoen 2012/13
sportseizoen / Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
RSC Anderlecht begon als titelverdediger aan het seizoen 2012/13. Ariël Jacobs kondigde op 14 mei 2012 zijn afscheid aan, maar het bestuur, dat op zoek ging naar een gerenommeerde buitenlander, vond niet meteen een opvolger. Namen die aanvankelijk aan de club gelinkt werden, waren Fred Rutten, Louis van Gaal, Co Adriaanse, Claude Puel en Trond Sollied.[1] Later vielen ook de namen van Ralf Rangnick, Gianfranco Zola en John van den Brom.[2] Toen Van den Brom in eerste instantie besloot om bij Vitesse te blijven, doken ook de namen van de Italiaanse trainers Luigi De Canio en Delio Rossi op.[3] Op 29 mei 2012 bereikte het bestuur dan toch een overeenkomst met John van den Brom.[4]
Anderlecht | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|
Naam | Royal Sporting Club Anderlecht | |||||
Bijnaam | Paarswit | |||||
Opgericht | 1908 | |||||
Stadion | Constant Vanden Stockstadion | |||||
Capaciteit | 21.500 | |||||
Voorzitter | Roger Vanden Stock | |||||
Manager | Herman Van Holsbeeck | |||||
Trainer | John van den Brom | |||||
Competitie | Eerste Klasse | |||||
| ||||||
|
Of Anderlecht in de groepsfase of de voorrondes van de Champions League zou starten, hing af van het resultaat in de finale van de Champions League tussen Bayern München en Chelsea. De Londense club won, waardoor Anderlecht niet rechtstreeks naar het kampioenenbal mocht. Paars-wit plaatste zich uiteindelijk via de voorrondes toch voor de Champions League. Na twee spannende wedstrijden schakelde het Limasol uit in de laatste voorronde van het kampioenenbal. Nadien kwam Anderlecht terecht in de groep van AC Milan, Málaga en Zenit Sint-Petersburg. Paars-wit werd laatste met 5 punten.
In de competitie kende Anderlecht, ondanks de ontbolstering van jongeren Dennis Praet en Massimo Bruno, een matige start. Het speelde vier keer gelijk in de eerste zeven wedstrijden, maar zette vervolgens een indrukwekkende reeks neer. Net voor de winterstop eiste Anderlecht, dat in het klassement op de hielen werd gezeten door Zulte Waregem, de koppositie op. Tijdens de winterstop vertrok Dieumerci Mbokani naar de Afrika Cup en daagde aanvoerder Lucas Biglia niet op tijdens de oefenstage. De Argentijn bleef in zijn thuisland en wilde zo een transfer forceren. Uiteindelijk bleef hij na een lange soap toch bij Anderlecht, dat na de winterstop niet meer het niveau van de heenronde haalde. Desondanks gaf het team van Van den Brom de koppositie niet uit handen. Op uitzondering van Zulte Waregem had Anderlecht een ruime voorsprong op al zijn rechtstreekse concurrenten. Tijdens de play-offs werd die ruime voorsprong echter gehalveerd, waardoor Zulte Waregem, Standard Luik, KRC Genk en Club Brugge hun kans roken. Anderlecht kon slechts één keer winnen in de eerste zes wedstrijden van de play-offs en speelde zijn leidersplaats kwijt. Na een thuiszege tegen Standard kwam de kentering. Anderlecht sprong opnieuw naar de eerste plaats en gaf die niet meer uit handen. In de titelwedstrijd op de laatste speeldag had paars-wit genoeg aan een 1-1 gelijkspel tegen Zulte Waregem.
In de beker schakelde Anderlecht achtereenvolgens KV Mechelen en AA Gent uit. In de halve finale speelde paars-wit twee keer gelijk tegen latere winnaar Genk. De Limburgers schakelden Anderlecht uit na een lange strafschoppenreeks, die op 7-6 eindigde in het nadeel van Anderlecht. De uitschakeling door strafschoppen was illustratief voor het seizoen van Anderlecht, dat in alle competities samen dertien penalty's miste.[5]
Voor het seizoen sleepte Anderlecht ook de Belgische supercup in de wacht na een 3-2 zege tegen KSC Lokeren.
Tijdens zijn verblijf op de Afrika Cup werd Dieumerci Mbokani voor zijn prestaties beloond met de Gouden Schoen. Na het seizoen werd Silvio Proto voor de derde keer uitgeroepen tot Keeper van het Jaar.