Rechtvaardiging (kennistheorie)
de reden waarom iemand een overtuiging heeft, de verklaring waarom de overtuiging waar is of een verklaring hoe men weet wat men weet / Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
Rechtvaardiging is binnen de kennistheorie de eigenschap van een overtuiging die deze kwalificeert als kennis in plaats van louter als mening. Debatten rondom epistemische (kentheoretische) rechtvaardiging richten zich vaak op hoe rechtvaardiging is opgebouwd. Hierbij gaat het om de overweging of er fundamentele overtuigingen bestaan die vanuit zichzelf gerechtvaardigd kunnen worden, of dat het genoeg is als verschillende ideeën goed op elkaar aansluiten om ze samen als gerechtvaardigd te zien. Een ander belangrijk discussiepunt is waar rechtvaardiging vandaan komt, zoals uit waarnemingen, logisch redeneren en het vertrouwen op wat experts zeggen.