The Payback (album)
muziekalbum van James Brown / Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
The Payback is een dubbelalbum van James Brown uit december 1973. Het zou oorspronkelijk de soundtrack worden van de blaxploitationfilm Hell Up in Harlem, maar werd door regisseur Larry Cohen afgewezen omdat het album "niet genoeg als James Brown klonk".
The Payback | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Studioalbum van James Brown | |||||||
(Albumhoes op en.wikipedia.org) | |||||||
Uitgebracht | December 1973 | ||||||
Opgenomen | Februari tot oktober 1973 | ||||||
Genre | Funk, Soul, R&B | ||||||
Duur | 72:52 | ||||||
Label(s) | Polydor | ||||||
Producent(en) | James Brown | ||||||
Professionele recensie | |||||||
Chronologie | |||||||
| |||||||
(en) Allmusic-pagina (en) MusicBrainz-pagina | |||||||
|
Het album wordt gezien als een hoogtepunt in Brown zijn opnamecarrière en wordt nu door de critici als een van de belangrijkste funkalbums gezien. Het titelnummer The Payback, een nummer-een-hit op de Amerikaanse R&B-hitlijst, is een van zijn bekendste nummers en tevens een van de meest gesamplede nummers door andere artiesten. Muzikaal gezien bestaat het album hoofdzakelijk uit lange grooves en jams, maar het herbergt ook uitstapjes naar rustigere soulnummers, zoals het nummer Doing the Best I Can.
Het album werd in 1992 opnieuw op cd uitbebracht met liner notes van Alan Leeds en een anderhalve minuut langere versie van Mind Power.