Łunochod
radziecki łazik księżycowy / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Łunochod (ros. Луноход – chodzący po księżycu; technicznie 8EŁ) – bezzałogowy, sterowany z Ziemi radziecki pojazd przeznaczony do badań Księżyca (skał i gruntu oraz do robienia zdjęć). Był odpowiedzią ZSRR na sukces załogowych misji amerykańskich na przełomie lat 60. i 70. Były to pierwsze łaziki używane w badaniach kosmicznych.
W ramach programu Łuna zbudowano cztery takie pojazdy (wysłano trzy z nich, a na Księżyc dotarły dwa):
- 19 lutego 1969 – Łunochod 201 (rakieta nośna z tym Łunochodem uległa zniszczeniu poprzez uderzenie w ziemię tuż po starcie)
- 10 listopada 1970 – Łunochod 1 (na statku Łuna 17)
- 8 stycznia 1973 – Łunochod 2 (na statku Łuna 21)
- 1977 – Łunochod 3 (na statku Łuna 25 – misja ta została anulowana i łazik pozostał na Ziemi)